วันต่อมา...
เลขาสาวยืนกระวนกระวายอยู่บริเวณหน้าห้องน้ำหลังจากที่ผู้จัดการเจ้านายเธอตั้งแต่มาถึงบริษัทก็พุ่งตรงเข้าไปอยู่ในห้องน้ำ จนเวลาล่วงเลยผ่านไปแล้วหลายนาทีก็ยังไม่มีวี่แววว่าคนตัวสูงจะเดินออกมา
"เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย ทำไงดี" หญิงสาวพึมพำอย่างคิดไม่ตก แต่จะให้เธอเดินเข้าไปถามคนเป็นเจ้านายก็คงยังไงอยู่ โดยในตอนนั้นเอง
"มายืนทำอะไร" เสียงทุ้มของมือขวาเพทายเอ่ยถามเลขาสาวขึ้นทำให้ร่างบางสะดุ้งหันไปมอง ก่อนจะพบว่าเป็นรองประธานกับลูกน้องของเขายืนอยู่
"สวัสดีค่ะท่านรอง" เรียวปากสวยทักทายคนที่ยืนอยู่ด้วยท่าทีนอบน้อมทว่าสีหน้ายังคงแสดงออกมาถึงความอ้ำอึ้ง เพทายก็มองท่าทางของหญิงสาวตรงหน้านิ่ง แต่ยังไม่ทันที่ริมฝีปากหนาจะได้ถามอะไร
ตึก...
สองเท้าหนักของคนที่เข้าห้องน้ำอยู่ก็เดินออกมาด้วยสภาพอ่อนแรง ใบหน้าหล่อซีดไร้สี
"เป็นอะไร" ชายวัยจะสามสิบมองหน้าถามคนเป็นน้องเสียงเรียบ
"..." แพทริคก็
