เนอสเซอรี
“สวัสดีค่ะคุณพ่อน้องแก้มใส”
คุณครูเวรที่รอส่งนักเรียนกลับบ้านยกมือไหว้กฤษฎิ์ด้วยความคุ้นเคยเพราะคุณพ่อลูกหนึ่งหน้าหล่อมักจะมารับลูกสาวบ่อย ๆ มาทีก็มากับผู้ชายหน้าหล่ออีกคนดู ๆ ไปแล้วน่าจะเป็นลูกน้องเพราะมักจะเดินตามหลังกฤษฎิ์เสมอ
“สวัสดีครับ แก้มใสล่ะครับ”
ยกมือรับไหว้คุณครูสาวก่อนที่จะเมียงมองหาลูกสาวตัวน้อยที่ปกติจะชอบมาเล่นกับเพื่อน ๆ รอที่ข้างประตูทางเข้าเสมอแต่วันนี้ทำไมไม่เห็นล่ะ
“อยู่ที่สนามเด็กเล่นข้างหลังใต้ต้นราชพฤกษ์ค่ะ”
บอกคุณพ่อน้องแก้มใสก่อนที่กฤษฎิ์จะพยักหน้ารับและเดินไปหาลูกสาวตามด้วยชินที่ยิ้มน้อย ๆ ให้คุณครูสาวแล้วรีบเดินตามเจ้านายไป
“แก้มใส อะนี่ เราให้เธอ”
เด็กชายบอสเพื่อนร่วมห้องของแก้มใสที่รอผู้ปกครองมารับยื่นอมยิ้มให้แก้มใส ก่อนที่แก้มใสจะรับมาอย่างงง ๆ ให้เธอทำไมกันนะของเธอก็มีเต็มกระเป๋าเลยแต่ถึงอย่างนั้นมือน้อย ๆ ก็ยื่นไปรับอมยิ้มที่เพื่อนให้ ช็อ
