พ่ายรักยัยจอมเหวี่ยง

คิดถึงคนไกล

ในระหว่างที่ผมกำลังตักข้าวเข้าปปากไอ้เทคมันก็เอาแต่จ้องหน้าผมอยู่ทำเอาผมกินข้าวไม่ลงกันเลยทีเดียวผมวางช้อนในมือลงแล้วมองหน้าไอ้เทคกับ

" มึงมีอะไรจะถามกู"

" เอ่อ เมื่อกี้มึงไปไหนมา???"

" ป่าว!ไไม่ได้ไปไหน.."

" มึงไม่ต้องมาโกหกกูเเลย กเห็นๆอยู่วว่ามึงรีบออกไปขนาดนั้น เป็นใครจะไม่สงสัยว่ะ"

" เอ่อน่า มึงไม่ต้องรู้เรื่องกูไปซะทุกเรื่องก็ได้นะ กินข้าวไป"

พูดจบผมก็ตักข้าวเข้าปากโดยไม่สนใจไอ้เทคที่กำลังักข้าวเข้าปากแต่สายตาของมันยังคงมีคำถามอยู่ พอกินข้าวเสร็จเรา2คนก็แยกกลับบ้านใครบ้านมันวันนี้ผมกลับมานอนที่บ้านเพราะไม่อยากเจอกับน้องส้มที่คอนโด คนที่ผมเห็นคนนั้นทำไมมันชั่งเหมือนเธอคนที่ผมคิดถึงจริงๆ

---หลายวันผ่านไป---

วันนี้ผมว่าจะออกไปเดินเล่นสวนสาธารณะสักหน่อยผมขับรถออกมาได้สักระยะก็มาถึงสวนสาธารณะใกล้ๆผมวนหาที่จอดรถจนได้ที่ พอจัดแจงอะไรเสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินเข้าไปในสวนสาธารณะพอเดินมาไม่นานผมก็มาหยุดตรงบึงน้ำทอดสายตามองไปยังบึงน้ำ ผมนั่งเล่นมองน้ำไปเรื่อยจนผมมองไปเจอเข้ากับหญิงสาวที่รูปร่างท่าทางที่คลายกับดากำลังวิ่งออกกำลังกายผ่านผมไป

" นั้น?? ไม่ใช่หรอกกูคงตาฝาดไปแหละ...."

ผมมองตามหลังผู้หญิงคนนั้นไปจนสุดสายตาพอเธอลับตาไป ผมก็หันกับมามองไปยังบึงน้ำด้านหน้าต่อในามองของผมตอนนี้มันว่างเปล่าเพราะไม่รู้ว่าจะหาวิธีไหนที่จะง้อดาได้เลย

" นี่!ยัยน้องดาแกกลับมารอบนี้จะย้ายมาที่นี่เลยหรือป่าว?"

" ยังไม่รู้เลยแก มาคราวนี้ก็ว่าจะดูๆมหาลัยไว้เหมือนกันเผื่อได้ย้ายมาเรียนที่นี่จริงๆ"

" งั้นลองดูมหาลัยxxxxเป็นไง "

" มหาลัยxxxx???"

เสียงผู้หญิง2คนคุยกันขณะที่เดินออกกำลังกายกัน แต่ชื่อของเธอทำไมมันชั่งเหมือนกับชื่อของคนที่อยู่ไกลคนนั้นเลย ผมหันไปมองตามเสียงของ2สาวที่กำลังคุยกัน เธอ2คนกำลังเดินมาทางผมที่กำลังนั่งอยู่ผมหันไปเจอกับ2สาวแล้วเราก็สบตากันมันทำให้ผมเห็นหน้า2สาวเต็มๆเธอคือคนที่ผมคิดหาวิธีง้อมาตลอด ใช่ครับคือเธอยัยน้องดาคือเธอจิงๆเธอมองมาที่ผมเรา2คนมองตากัน พอเธอตั้งสติได้เธอก็รีบเดินไปจากตรงที่ผมนั่งอยู่

---ด้านน้องดา---

ฉันดาหรือที่พี่ทันตะกับคุณลุงเรียกว่าน้องดาฉันมาเมืองไทยได้2สัปดาห์แล้วฉันเลือกจะมาพักกับเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทกันมากจนรู้ใจกันทุกเรื่องทุกคนสงสัยใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงมาเมืองไทย ก็เพราะแม่ของฉันกำลังจะกลับมาทำธุระกิจจิวเวอรี่ที่ไทยในอีกไม่นานนี้ฉันก็เลยต้องมาหาที่เรียนก่อนล่วงหน้าแต่ด้วยความที่ฉันไม่ค่อยได้รู้เรื่องมหาลัยมากนักฉันก็เลยต้องปรึกษาเพื่อนสาวให้เธอช่วยหาไปด้วย เรา2คนอยู่แต่คอนโดหาข้อมูลกันจนเบื่อก็เลยชวนกันมาออกกำลังกาย แต่ใครมันจะไปคิดสวนสาธารณะมีตั้งหลายที่แต่ทำไมนะทำไมสวรรค์ต้องกลั่นแกล้งส่งคนที่ไม่อยากเจอที่สุดมาให้เจอด้วย ฉันกับเพื่อนกำลังเดินออกกำลังกายกันอยู่ดีๆก็ดันมาเจอกับนายตี๋ลูกพี่ลูกน้องของพี่ทันตะที่กำลังนั่งเหม่อลอยมองไปที่บึงน้ำที่กว้างใหญ่ของสวนสาธารณะ ฉันเดินผ่านไปรอบแรกก็เห็นว่าเขานั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่แรกแล้ว ฉันจึงรีบเดินออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดทำให้เราไม่ได้เจอกันแต่!!ครั้งนี้มันไม่ใช่ยัยเดลต้ามันดันเรียกชื่อของฉันขณะที่กำลังจะเดินผ่านตรงที่เขานั่งอยู่พอดี ทำให้นายตี๋หันมามองทางพวกเราฉันกับนายตี๋เลยสบตากันอย่างจังเราทั้งคู่ต่างพากันนิ่งไป พอฉันได้สติกับมาก็รีบดึงยัยเดลต้าตัวแสบออกมาจากตรงนั้นทันที

" มีอะไรแก??ทำไม??รีบเดินจัง"

" กลับกันเถอะฉันอยากกลับแล้ว"

" อะไรแกเราพึ่งออกมาเองจะรีบไปไหน???"

" ไม่ล่ะ แกเรารีบกลับกันดีก่วา ไปหาอะไรกินกันฉันหิวแล้ว"

ผมนั่งอึ้งกับคนที่อยู่ตรงหน้าได้ไม่นานเธอก็รีบเดินออกไปเธอ2คนกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากตรงที่ผมนั่งอยู่ส่วนผมที่กำำลังตั้งสติก็รีบลุกตามเธอ2คนไปแต่ก็ไม่ทันผมเลยเดินกับไปที่รถของผมแล้วขับออกจากสวนสาธารณะแล้วมุ่งตรงไปหาไอ้มิ้นท์กับพี่

📲📲📲

" โหลไอ้มิ้นท์แกอยู่ไหนว่ะ??"

( อยู่คอนโด..มึงมีไรป่ะ??)

" แล้วพี่อยู่ด้วยไหม??"

( อยู่วันนี้เฮียหยุด!มึงมีอะไร??ถามหาาเฮียทำไม??)

" เอ่อ งั้นเดี๋ยวกูไปหา แค่นี้"

ผมกดวางสายแล้วมุ่งหน้าไปที่คอนโดพี่ทันที ไม่นานก็มาถึงผผมรีบจอดรถแล้วขึ้นไปหาพี่ด้วยความเร็วสูง ก๊อก!!ก๊อก!! ก๊อก!! เสียงเคาะประตูของผมมันจนไอ้มิ้นท์มันต้องรีบมาเปิดให้ก่อนห้องอื่นเขาจะเปิดประตูออกมาด่า

" มีไรมึง ประตูห้องกูพังงแล้วมั่ง??"

" ปล่อยประตูไปก่อนพี่ เรื่องนี้สำคัญกว่า"

" เรื่องอะไรของมึง??"

พี่เดินถือจานผลไม้มาวางตรงโต๊ะหน้าโซฟาให้ไอ้มิ้นท์แล้ววทิ้งตัวลงนั่งข้างๆก่อนจะหยิบรีโมทมาเปิดทีวีดู

" อ่ะ ว่าไงมีเรื่องอะไรที่มันสำคัญไหนพูดมา??"

" ก็เรื่องของดา!!!"

" แล้วไงมันสำคัญตรงไหนมึงพูดมา"

" ไอ้มิ้นท์แกกับพี่รู้ใช่ไหมว่าดามาเมืองไทย"

" ห๊ะ!!ดามาเมืองไทย...มึงจำคนผิดหรือป่าว"

ไอ้มิ้นท์ที่ได้ยินสิ่งผมบอกถึงกับตกใจแล้วบอกว่าผมอาจจำคนผิดก็ได้

" ก็ใช่ไง! ไม่ผิดอ่ะ"

" แล้วมึงรู้ได้ไงว่าน้องดามาไทย"

" ก็ผมพึ่งเจอเธอเมื่อกี้ที่สวนสาธารณะ แต่พอผมจะตามก็ตามไม่ทันแล้ว"

" มึงตาฝาดจำคนผิดแน่ๆ"

" ไม่ผิด เธอมากับเพื่อนผู้หญิงอีกคน ตอนแรกผมก็ว่าผมจำคนผิดแต่!!ผมดันได้ยินเสียงเพื่อนของเธอเรียกชื่อก็เลยหันไปดูแล้วก็จริงๆเป็นเธอจริงๆผมไม่ได้ฝัน ผมยังมองหน้าเธอเต็ม2ตาเลย"

" มึงใจเย็นๆก่อนเดี๋ยวกูโทรไปถามแม่น้องดาดูก่อน"

พี่หายไปโทรศัพท์สักพักก็เดินกับเข้ามานั่งที่โซฟาสีหน้าเคร่งเครียดเลย ผมได้แต่จ้องหน้าพี่เพื่อรอคำตอบไม่ต่างอะไรกับไอ้มิ้นท์ที่นั่งจับแขนพี่เขย่าเพื่อรฟังคำตอบเหมือนกัน

" เออ น้องดามาไทยจริงๆ แต่เลือกไปพักกับเพื่อนสนิทโดยที่ตอนมาก็ไม่ได้บอกใครเลยแม้แต่กู"

" ดาเธอคงไไม่อยากเจอผมอ่ะถึงไม่บอกพี่ว่าเธอมาไทย"

" เออน่า อย่างน้อยก็รู้ว่าเธอได้ที่พักที่ปลอดภัยแล้วอยู่กับใครก็พอแล้วดีกว่าที่ดาจะเลือกไปพักคนเดียวมันอันตราย"

ผมนั่งหน้าจ่อยอยู่อย่างนั้นพี่กับไอ้มิ้นท์ ก็คงสมเพชผมเลยพูดปลอบใจผมมาแบบนั้น ผมรู้ว่าผมผิดทำกับดาไว้เยอะ แต่!!ผมยังไม่มีโอกาสได้อธิบายเรื่องที่ผมไม่ได้ไปหาเธอตอนที่กลับจากทะเลเลย

" เอาน่าไอ้ตี๋ เดี๋ยวกูจะพยายามหาวิธีติดต่อดาให้มึงเอง มึงไม่ต้องห่วงช่วงนี้ก็ทำตัวดีๆล่ะ"

" ครับพี่ ผมฝากด้วยนะ งั้น...ผมกลับก่อนนะครับ"

" เอ่อ ขับรถดีๆล่ะ"

" ครับ ไปก่อนนะมิ้นท์"

" อืม "

ผมลงมาจากห้องพี่กลับมาที่รถแล้วขับกลับไปนอนที่คอนโด ผมมาถึงคอนโดขณะที่เปิดประตูห้องหางตาของผมก็เหลือบไปเห็นคนตัวเล็กกับเพื่อนที่กำลังเดินเข้าห้องไปผมเลยยืนมองจนเธอทั้งคู่เข้าห้องเสร็จผมถึงเดินตามไปดูเลขห้อง เธอกับเพื่อนอยู่คอนโดเดียวกับผมแถมชั้นเดียวกันด้วยทำไมผมถึงไม่รู้ว่าเธอกับเพื่อนพักที่นี่หรือเพราะว่าผมไม่ค่อยได้มานอนที่นี่กันแน่นะ