ถึงเวลากลับบ้านแล้ว
1471 คำ
---อาทิตย์ต่อมา----
หลังจากกลับมาจากเที่ยวทะเลรอบนั้นไม่นานดาก็ถึงกำหนดกลับอักฤษแล้ว เธอเตรียมกระเป๋าลงมาไว้ด้านล่างก่อนเดินไปนั่งที่โซฟา เธอนั่งเล่นโทรศัพท์รอทันตะเขาบอกว่าจะรับเธอไปส่งเอง
----ด้านตี๋----
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่มาให้เธอเห็นหน้าเลยผมขับรถพี่มาจอดที่หน้าเพื่อรับเธอไปส่งที่สนามบินทั้งที่ผมมาถึงแล้วแท้ๆแต่ผมก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปเจอเธอ เพราะกลัวว่าจะอดใจไม่ให้เธอกลับไปไม่ได้นี่ผมต้องทำใจแข็งเพื่อที่จะไปส่งเธอ แล้วทำไมผมต้องไม่ให้เธอไปด้วยล่ะหรือว่าผมเริ่มที่จะสนใจเธอขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะ??
---ภายในบ้าน
" เดี๋ยวให้เจ้าทันตะไปส่งที่สนามบินใช่ไหมลูก?"
" ค่ะ..มิ้นท์บอกว่าอยากไปส่งด้วย"
" อืม ถ้ามีเวลาก็มาเที่ยวอีกนะ รอบนี้ลุงจะพาไปขึ้นเหนือบ้าง?"
" ได้ค่ะ น้องดาจะหาเวลามาอีกนะคะ"
ผมเดินลงจากรถแล้วเดินเข้ามาในบ้าน
" เอ้า!!คุณตี๋ทำไมมารถคุณหนูล่ะคะ??"
" พอดีพี่ติดธุระครับเลยให้ผมมารับดาไปสนามบินก่อนน่ะครับ
แล้วดาล่ะครับป้า?"
" อยู่ด้านในค่ะ เชิญคุณตี๋ไปข้างในก่อนค่ะ"
" ครับ"
ผมเดินเข้าไปในบ้านตามหลังป้าแม่บ้านไปที่ห้องนั่งเล่นก็เห็นดาที่นั่งรออยู่ก็จะเดินเข้าไปหาแต่ก็หยุด เธอเงยหน้ามามองผมก่อนที่จะหันไปทางอื่น
" เอ้า!ตี๋แกมาทำไม?ไม่อยู่ช่วยงานที่บ้านไง?"
" ป่าวครับ พอดีพี่เขาให้ผมมารับดาไปสนามบินก่อนน่ะครับ"
" อ้าว!!แล้วเจ้าทันตะล่ะ"
" เห็นบอกว่ายังติดเวรอยู่ครับ"
" อ่อ งั้นไปไปเดี๋ยวน้องดาจะตกเครื่อง"
" ครับ ผมขอตัวนะครับคุณลุง"
" ไม่ต้อง!! ถือเองได้!"
" เอามาเดี๋ยวถือให้"
ผมแย่งกระเป๋าไปถือแล้วเดินนำหน้าไปที่รถ พอเอาของขึ้นรถเสร็จเธอก็นั่งอยู่เบาะหลังเรียบร้อยแล้ว ผมมองดาด้วยสายตาที่ไม่พอใจเพราะดาดันไปนั่งเบาะหลังำให้ผมกลายเป็นคนขับรถให้เฉยเลย
" มานั่งข้างหน้า.."
" ไม่!อยากนั่งตรงนี้"
" มานั่งข้างหน้าดีๆหรือจะให้ไปอุ้มมา"
ผมทำท่าจะลงไปอุ้มเธอ พอเธอเห็นว่าผมจะลงมาจริงๆ
" ไม่ต้อง!!เดี๋ยวไปเอง!!"
เธอลงจากรถแล้วเดินไปนั่งข้างหน้าด้วยความไม่พอใจ พอขึ้นมานั่งเสร็จเธอก็หันหน้าออกไปทางหน้าต่างรถแทนที่จะมองไปข้างหน้าเธอนั่งเงียบตั้งแต่ออกจากบ้านมาตลอดทาง ผมเห็นเธอเงียบมาตลอดก็ชวนเธอคุยแต่เธอก็เงียบไม่สนใจผมตลอดทาง
" เป็นอะไร?มาเงียบใส่แบบนี้ทำไม?"
" ป่าว...."
" ก็เนี่ยไง!..เธอ..เธอ..เธอ เงียบใส่ฉันอยู่"
" ไม่ได้เงียบ แค่....ไม่อยากพูด"
" ............"
ผมเลยขับรถไปอย่างเงียบๆจนใกล้ถึงสนามบินก็มีสาายเรียกเข้ามา
📞📞📞📞📞
" ว่าไงพี่!"
( ถึงสนามบินรึยังวะ?)
" ยังเลยพี่!รถแม่ง!!ก็เยอะเกิ้นน!!"
( แล้วน้องดาล่ะ อยู่ไหน??")
" อยู่นี่แหละนั่งเป็นใบ้อยู่"
" นี่!นาย..."
( บอกน้องดาด้วยเดี๋ยวเจอกันที่สนามบินเลย)
" ครับ"
พอวางสายจากพี่เสร็จผมก็เลี้ยวเข้าไปจอดในสนามบิน ผมลงจากแล้วเดินไปเอากระเป๋าของดาที่หลังรถแล้วเดินตามเธอเข้าไปด้านในระหว่างที่รอจะขึ้นเครื่องพวกพี่ก็มาถึงพอดี
" ดา!!!!ทางนี้"
เสียงยัยมิ้นท์ตะโกนเรียกดาที่กำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ เธอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นมิ้นท์เดินมากับพี่พร้อมกับถือของมาเต็มมือ
" อ่ะนี่! ของฝาก"
" ไม่ต้องหรอก เกรงใจจัง"
" ไม่ต้องเกรงใจเลยอันนี้เฮียฝากไปให้คุณแม่ของเฮียด้วยน่ะ"
" อ๋อ งั้นก็ขอบใจนะมิ้นที่อุตส่าห์มาส่ง"
" ไม่เป็นไรเลย เราอยากมาส่งจริงๆ"
ระหว่างที่2คนคุยกันเสียงประกาศเรียกเที่ยวบินที่ดาจะขึ้นก็เรียก
" พี่คะ....น้องดาไปก่อนนะว่างๆจะมาเที่ยวใหม่ ไปก่อนนะมิ้นท์"
" ครับ เจอกัน"
ก่อนที่เธอจะเดินไปผมก็เดินมาจับแขนของเธอแล้วพาเดินออกไปจากตรงที่พี่ยืนอยู่ ยัยมิ้นท์กับพี่ก็มองมาที่ผมกับดาเหมือนกัน
" ปล่อย......."
" ไม่ปล่อย!!"
" พี่ยังยืนอยู่นายไม่เห็นรึไง??"
" เห็น! แต่มีเรื่องจะคุย"
" แต่!ฉันไม่มี!"
" เราจะคุยกันดีๆไม่ได้เลย.."
" ไม่!"
" นี่ฉันใจเเย็นเพราะเห็นว่าพี่อยู่ด้วยหรอกนะ ไม่งั้นเธอโดนฉันทำโทษไปแล้ว"
" ถ้านายกล้าก็ลองทำดูสิ"
เธอพูดไม่ทันจะขาดคำก็โดนผมก้มไปจูบจังหวะที่เธอกำลังจะอ้าปากพูด ยัยมิ้นท์ตีแขนพี่ถี่ๆให้ดูสิ่งที่ผมทำพี่กำลังจะเดินมาเอาเรื่องผม แต่ก็ต้องหยุดเมื่อโดนยัยมิ้นท์ดึงแขนเอาไว้
" เฮียจะทำอะไร??"
" ก็...."
" ไม่ต้องเลย ดูดีๆก่อน ไอ้ตี๋มันไม่เคยตอแยผู้หญิงคนไหนไม่ใช่เหรอ?"
" อืมมมมมมม"
" ไม่ต้องคิดเยอะ เพื่อนหนูๆรู้นิสัยมันดี เฮียก็น่าจะรู้นิสัยมันดีเหมือนกันนะ"
" มันก็จริงแหะ"
( เธอโกรธที่ไม่ได้มาหาเหรอ??)
ผมปล่อยจูบออกแล้วกระซิบไปที่หูของดาเธอก้มหน้าไม่พูดอะไรแล้วเดินออกไป พอดาขึ้นเครื่องเรียบร้อยพี่ก็เรียกผมให้มาคุยเรื่องของดา
" ยังไงมึง??"
" อะไรพี่??"
" ก็เรื่องน้องดามึงจะทำอะไรกับเธอ ถ้ามึงจะมาเล่นๆมึงหยุดซะตั้งแต่ตอนนี้"
" ผม......"
" ไงมึง......มีอะไรก็บอกกูได้นะ มึงเป็นเพื่อนกูดาก็เป็นเพื่อนกูเหมือนกัน"
" กู......"
" อะไร??มึงพูดมา"
ยัยมิ้นท์จ้องหน้าผมเพื่อรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
" กู....กู...."
" อะไร!/อะไร!"
ทั้งคู่พูดพร้อมกันด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะโมโห
" กู....ว่า...กูชอบ....ดาว่ะ"
" ห๊ะ!!!!/ห๊ะ!!!!"
" มึงชอบดา!!!!"
" ไอ้ตี๋ มึงพูดจริงพูดเล่นห๊ะ!! ดามันน้องสาวกูนะ!"
" พี่ครับ ผม....ชอบน้องสาวพี่จริงๆ"
" แล้วเมื่อทำอะไรน้องดาไปรึยัง??"
"..............."
มิ้นท์เดินมากระซิบถามผมที่ตอนนี้เอาแต่เงียบไม่ยอมตอบคำถามที่พึ่ถามมา
" มึงทำอะไรไปแล้วใช่มั้ย??"
ผมพยักหน้าให้กับเพื่อนทันทีแล้วส่งสายตาขอร้องให้เพื่อช่วยอีกแรง ยัยมิ้นท์มันตบไปที่ไหล่ของผมอย่างแรง
" โอ้ยยย!!!ไอ้มิ้นท์มันเจ็บนะมึง"
" กูว่ามันคงไม่เจ็บเท่ากับที่มึงทำหรอก ไอ้ห่า"
" นี่อย่าบอกว่า..มึงมีอะไรกับน้องกูไปแล้วน่ะไอ้ตี๋!!!!"
" ครับ......."
" ไอ้ตี๋!!!!!! "
ผลั๊ว!!!!ครับเสียงหมัดของพี่กระทบมาที่หน้าของผมเต็มแรงพร้อมกับหน้าของผมที่ห้นไปตามแรงของหมัด. ผมหันกับมาพร้อมปากที่มีเลือดไหลออกที่มุมปาก ยัยมิ้นท์รีบมาจับแขนของพี่ไว้เพื่อไม่ให้ทำอะไรผมอีก
" พอเฮีย นี่มันสนามบินมีอะไรก็ไปคุยกันที่บ้าน"
" มึง!ขับรถตามกูไปที่บ้าน"
พูดจบพี่ก็เดินออกจากสนามบินไปด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจกับกระทำของผม พอถึงบ้านทุกคนก็มานั่งคุยกันเรื่องนี้พร้อมกับคุณลุงที่อยู่บ้านก็มานั่งฟังด้วย
" แล้วมึงจะเอายังไง? ถ้าแม่กูรู้ว่ามึงทำแบบนี้กับดามึงไม่รอดแน่"
" เรื่องอะไรกัน??เจ้าทันตะ สีหน้าเคร่งเครียดกันเลย"
" ก็ไอ้หลานชายพ่อสิครับมันไปสร้างเรื่อง"
" ผมไม่ได้สร้างนะครับคุณลุง"
" เอาไหนเล่ามาให้ฟังหน่อย มันเรื่องอะไร"
ผมเล่าทุกอย่างให้ทุกคนฟังจนหมดว่าทำไมผมถึงได้ไปมีอะไรกับดาแต่ผมก็ไม่ได้เรื่องที่ผมกับดายังมีอะไรอีกครั้งก่อนกลับมากรุงเทพ ผมยอมรับผิดทุกอย่างที่ทำแล้วจะรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไปด้วย พอได้ยินแบบนั้นทุกคนก็ไม่ไได้โกรธอะไร แต่ผมนี่สิต้องหาทางไปปรับความเข้าใจกับเธอให้เร็วที่สุดก่อนทุกอย่างมันจะสาย
- ผู้เขียน
