พ่ายรักยัยจอมเหวี่ยง

เกาะสวรรค์

----รีสอร์ท----

ไม่นานพวกผมก็ขึ้นเครื่องพอมาถึงสนามบินทางรีสอร์ทก็เอารถมาจอดรอที่หน้าสนามบินเรียบร้อยทางรีอร์ทขับรถมาส่งพวกผมที่ท่าเรือ ทุกคนก็ขึ้นไปนั่งบนเรือผมกับณิชานั่งใกล้ๆกับพี่ส่วนยัยน้องดาเธอเลือกที่จะเดินไปนั่งตรงหัวเรือเพื่อถ่ายรูป พอเเรือออกทุกคนก็นั่งกันอยู่นิ่งๆบ้างบางคนก็ถ่ายรูปกันไอ้เทคที่นั่งมาได้สักพักก็มีอาการเมาเรือขึ้นมา

" เป็นไงมึง??ไหวป่าว?"

" ไหวๆเดี๋ยวกูหายาดมแป๊บ"

" เอ่อๆไม่ไหวบอกนะมึง"

" เอ่อ "

" เฮียตี๋ขา ช่วยถ่ายรูปให้ณิชาหน่อยสิคะ"

" ได้สิครับ มาเอากล้องมาเลยเดี๋ยวเอียถ่ายให้"

หลังจากนั้นผมก็หันมาหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปให้เธอจนเธอพอใจเธอก็นั่งดูรูปของเธอไป ส่วนผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดถ่ายรูปวิวรอบๆจนมาถึงตรงที่ยัยน้องดานั่งอยู่ด้วยอะไรก็ไม่รู้ผมกดถ่ายรูปเธอที่กำลังเหมอมองไปในทะเลแล้วมีลมพัดผมของเธอปลิวอยู่ถ้ามองดีๆเธอก็สวยนะครับผมว่าสวยเลยล่ะ ไม่นานเรือก็ขับมาถึงเกาะที่จะพักกันมันสวยมากเลยครับ ทุกคนลงจากเรือกันไปเกือบครบเหลือผมกับณิชาแล้วก็ยัยน้องดา

" เฮียตี๋รับณิชาหน่อย ณิชาไม่อยากเปียก"

"ได้ครับ มาครับ"

ผมอุ้มณิชาลงจากเรือเสร็จก็เตรียมที่จะเดินขึ้นฝั่ง แต่!!ผมก็ต้องหยุดเพราะพี่ดันตะโกนมาก่อน

" ไอ้ตี๋!"

" ครับ ว่าไงพี่ลืมอะไรเหรอ??"

" ลืม!! กูลืมคนไว้บนเรือคนนึงมึงรับมาด้วยนะ"

ผมมองไปที่เรือก็เห็นว่าเป็นยัยน้องดาที่กำลังยืนมองผมอุ้มณิชาลงจากเรืออยู่ เธอทำท่าจะลงมาแต่ก็ไม่กล้า

" ให้ช่วยไหม?"

" ไม่ต้อง!ฉันลงเอง ดะ....ว้ายยยย."

ไม่ทันที่เธอจะพูดจบผมก็อุ้มเธอลงมาแล้วเดินขึ้นฝั่งพร้อมกัน เธอพยายามดิ้นเต็มที่แต่ก็สู้แรงผมไม่ได้

" ปล่อย!!ปล่อยฉันเดินเองได้!!"

" พี่บอกให้ฉันรับเธอลงมาพร้อมกันฉันแค่ทำตามคำสั่งของพี่แต่ถ้าเธอยังดิ้นอีกฉันจะปล่อยเธอให้ตกลงไปแน่ๆ"

พอได้ยินผมพูดแบบนั้นเธอก็หยุดดิ้นแล้วปล่อยให้ผมอุ้มเธอขึ้นฝั่งอย่างสงบ พอขึ้นมาได้ผมก็วางเธอลง ณิชาก็รีบเดินมาเกาะแขนผมทันทีณิชามองหน้าดาด้วยไม่พอใจแล้วดึงแขนผมให้เดินออกจากตรงนั้นไป

" พี่ทันตะคะ น้องดารู้สึกไม่ค่อยดีเลย น้องดาขอตัวไปพักก่อนนะคะ"

ดาเดินแยกจากพวกเราไปที่ห้องของเธอ ส่วนพวกผมก็ยังคงนั่งเล่นอยู่ที่ล็อบบี้กัน

" แยกย้ายกันไปพักก่อนแล้วตอนเย็นค่อยมารวมตัวที่ห้องอาหาร"

" เฮียเราไปดูดาหน่อยไหมคะ?เผื่อเธอมีอะไรให้ช่วยหนูดูหน้าดาไม่ค่อยดีเลย"

" ได้สิ เดี๋ยวเฮียพาไป"

มิ้นท์มันชวนพี่ไปดูยัยน้องดาด้วยความเป็นห่วงแต่มันไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ามันกำลังจะโดนยัยน้องดาวางแผนที่จะจับแฟนตัวเอง เฮ้อออเพื่อนผมไม่รู้ว่ามันจะดีไปถึงไหน งั้นเผมก็จะเป็นคนเลวค่อยช่วยมันอยู่แบบนี้แหละก็ดีเหมือนกัน ผมกับณิชาเดินมาที่ห้องพักกันห้องของผมอยู่ห่างจากห้องยัยน้องดาไปอีก2ห้องผมเดินผ่านห้องเธอก็เห็นพี่เคาะประตูเรียกเธอไม่นานเธอก็เปิดปประตูออกมาเธอหันมาสบตากับผมแล้วก็ทำหน้าไม่พอใจก่อนที่หันกลับไปคุยกับพี่ ผมก็เดินผ่านแบบไม่สนใจกับท่าทีของเธอณิชาที่เกาะแขนผมอยู่ก็เบะปากใส่ยัยน้องดาก่อนที่จะหันมาคุยกับผมต่อ

------หลังจากที่ทุกคนเข้าพักกันที่ห้องเรียบร้อยช่วงหัวค่ำก็ได้เวลาอาหารเย็นวันนี้พี่จัดให้ทุกคนทานอาหารกันที่ห้องอาหารที่จองไว้ ทุกคนมาที่โต๊ะอาหารพร้อมเพรียงกันจะขาดก็แค่ผมกับยัยน้องดาที่มาทีหลัง

ไม่นานผมกับณิชาก็เดินมาที่โต๊ะแล้วนั่งข้างๆพี่ทันตะกับมิ้นท์

" นี่!นายอ่ะลุกไปนั่งตรงอื่นเลยตรงนี้ฉันจะนั่ง!!"

" เอ้า!!มาทีหลังก็ไปหาที่อื่นนั่งสิที่ออกจะเยอะแยะ"

" ไม่!!ก็ฉันจะนั่งข้างพี่ทันตะ นายน่ะลุกไปเลย"

พูดจบเธอก็ดึงแขนให้ผมลุกออกจากตรงที่ผมนั่งอยู่ ส่วนผมก็ทำตัวเฉยนั่งที่เก้าอี้ไม่สนใจในขณะที่ดาก็พยายามดึงให้ผมลุกขึ้นแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเธอตัวเล็กกว่าผมมากเลยทำให้เธอเซจนเกือบล้ม

มิ้นท์นั่งมองผม2คนที่กำลังทะเลาะกันก็สกิดให้ทันตะช่วยเธอ เพราะดูแล้วน่าจะอีกนานกว่าจะให้ทำผมลุกขึ้นได้

" พอแล้วไอ้ตี๋มึงก็อย่าไปแกล้งน้องดา ไปมึงขยับไปเก้าอี้อีกตัวไป"

" พี่ครับผมมาก่อนนะ...."

" กูรู้แล้ว ไม่นั่งข้างกูไม่ตายหรอก..."

" ใช่!ตี๋มาข้างกูนี่ มามาพาเด็กมึงมาด้วย"

" เอ่อ!! ก็ได้นี้เห็นแกหน้าไอ้มิ้นท์หรอกถึงย้ายที่ให้อ่ะ ชิ!!"

ผมจูงมือณิชาเดินไปนั่งอีกข้างที่เป็นข้างของมิ้นท์ก่อนจะเดินไปผมเดินเข้าไปใกล้กับเธอ

" ฉันรู้นะว่าเธอคิดจะทำอะไร?"

เธอรีบพลักผมให้ออกห่างแล้วรีบลงไปนั่งข้างๆพี่ทันตะทันที

" พี่ค่ะน้องดาอยากินอันนั้น"

เธอชี้ให้ทันตะดูแล้วทำสายตาอ้อนให้พี่ตักอาหารให้ พี่ได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเอื้อมมือไปตักสิ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามให้เธอ

" มือก็มีตักเองไม่เป็น!!?"

" ทำไม!!แล้วนายมายุ่งอะไรด้วย"

ผมพูดประชดใส่เธอเสร็จก็หันไปทางณิชาที่กำลังจะตักอาหารมาป้อนให้ผมอยู่

" อร่อยไหมคะ?เฮียตี๋"

" อร่อยครับ ณิชาป้อนอะไรให้ก็อร่อยทั้งนั้นเลยครับ"

" แหวะ!!ว่าแต่คนอื่น"

" อุ๊ย!!ไม่ทันไรท้องซะละ!!"

" นี่!!นาย"

" เอ้า!!ก็เห็นทำท่าจะอ้วกก็นึกว่าท้อง แต่เอ๊ะ!!ได้ยินว่าไม่มีแฟน"

" พี่ค่ะ ดูเพื่อนพี่สิ"

" ตี๋มึงก็ปากหมาแบบนี้ตลอดเลยนะ"

มิ้นท์ดุผมที่พูดแรงๆใส่ดา ก่อนที่จะลุกขึ้นไปเทน้ำใส่แก้วให้พี่

" เลิกทะเลาะกันได้แล้ว กินข้าวไปไอ้ตี๋น้องดาด้วยถ้าจะทะเลาะกันก็ออกไปข้างนอกห้อง"

" ก็! เธอ"

" ไม่เอาตี๋ กินข้าวดีกว่าเชื่อกู มึงดูหน้าเฮียก่อน"

ผมเงยหน้าไปมองพี่ตอนนี้นั่งหน้านิ่งแววตาแผ่รังสีอำมหิตออกมาผมเลยรีบหันไปทางด้านณิชาแล้วนั่งกินข้าวต่อโดยไม่สนใจยัยน้องดาอีก

----เช้าวันต่อมา----

ทุกคนออกมาทานอาหารเช้าก่อนที่พี่กับยัยมิ้นท์จะออกไปซื้อของบนฝั่งกันยัยริต้ากับยัยมิ้นท์มันมาชวนผมอยู่เหมือนกันแต่ผมขี้เกียดไปเลยของอยู่ที่รีสอร์ทแทนดีกว่า

____ด้านน้องดา____

เมื่อวานนน่าโมโหชะมัดไอ้คนชื่อตี๋อะไรนั่นชอบมาก่อกวนมาขัดเวลาหาพี่ตลอด แต่ยังไงวันนี้ฉันต้องจับพี่ให้ได้ใครก็อย่ามาแย่งพี่ไปจากฉัน แล้ว........จะทำยังไงให้พี่ออกห่างจากยัยมิ้นท์ได้นะ ตัวติดกันยั่งกับอะไรดีมันมีดีอะไรพี่ทันตะถึงได้ชอบมันขนาดนั้น ฉันยังสวยกว่าอีกเอาไงดีคิดสิคิด......................... อ่ะ!!คิดออกแล้ว (ดีนะที่หยิบติดมาด้วย)

ดาหยิบขวดเล็กๆข้างในมีน้ำใสๆอยู่เธอยิ้มด้วยความพึงพอใจกับของสิ่งนี้ ในขณะที่ดานั่งพูดคนเดียวอยู่ในห้อง ด้านนอกห้องผมทีเดินผ่านมาได้ยินสิ่งที่เธอพูดอยู่ผมหยุดฟังเธออยู่หน้าห้องแล้วคิดบ้างอย่างขึ้นมาได้ ผมเลยเดินออกมาจากหน้าห้องแล้วไปหาณิชา

----ล๊อบบี้----

" ยัยมิ้นท์รอนานมั้ย??แก"

" ไม่อ่ะ!ไปกัน อ้าว!!แฟนแกล่ะ?"

" เขาบอกว่าไม่ไปขอนอนต่อสักหน่อย"

" อืม งั้นเราไปกัน"

ทั้ง3คนก็ออกไปที่ท่าเรือของรีสอร์ทเพื่อไปสะพานหาซื้อของมาทำอาหารในช่วงเย็น

----มื้อเย็น----

ของที่มิ้นท์กับริต้าซื้อมาพี่ก็ให้พนักงานมาเตรียมของกับสถานที่ให้พอของทุกอย่างพร้อมทุกคนก็มานั่งกินกัน ในระหว่างที่กำลังกินอาหารกันอยู่

" ไอ้ตี๋มึงมองอะไรวะ??"

" ใช่กูเห็นมึงมองไปทางคนชื่อดาอยู่นานล่ะ"

" ไม่มีอะไร.... "

ผมหันกลับมานั่งดื่มกับเพื่อนต่อ ณิชาเดินไปเอาบาบีคิวที่พนักงานปิ้งมาให้ผมกับเพื่อนๆ

" พี่คะ เดี๋ยวน้องดาไปเติมน้ำให้นะ เอาแก้วมาค่ะ"

ดาเธอลุกออกจากเก้าอี้เดินไปที่โต๊ะน้ำเธอเทน้ำใส่แก้วของพี่พร้อมกับใส่ของที่เธอติดมาด้วยลงไปในแก้ว แต่มันก็ไม่พ้นสายตาของผมอยู่ดีผมเห็นเธอกำลังใส่บางสิ่งบางอย่างลงไปในแก้วของพี่ ผมลุกขึ้นเดินไปทางดาพร้อมกับถือแก้วของตัวเองไปด้วย

" โอ๊ะ!! เดินยังไงเนี้ย!!"

" เอ้า!! โทษทีๆมองไม่เห็น"

ผมเดินมาวางแก้วข้างๆแล้วเทน้ำแบบเดียวกับแก้วของพี่ ผมอาศัยจังหวะที่ดาหันไปหยิบขวดน้ำมาเทใส่แก้วของเธอ ผมรีบเปลี่ยนแก้วกับดาแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ ส่วนดาก็ถือแก้วที่เธอเตรียมมาให้พี่แล้วยื่นให้เขาไปพี่รับแก้ว มาแล้ววางไว้ที่โต๊ะ

" หนู..เดี๋ยวเฮียไปเอาบาบีคิวมาเพิ่มหนูจะเอาอะไรเพิ่มอีกไหมคะ??"

" หนูไปด้วยเดี๋ยวเฮียถือไม่หมด"

ผมลุกเดินมานั่งข้างๆดาแล้วเอาแก้วที่เปลี่ยนกับเธอที่ถือมาด้วยยื่นให้เธอแทน

" อะไร!!เอามาให้ทำไม?"

" ไม่มีอะไร แค่จะมาขอโทษที่พูดไม่ดีด้วย..."

" ไม่จำเป็น!!"

" เอาน่าไหนๆก็เอามาให้แล้วกินๆไปเหอะ เราจะได้สบายใจ"

เธอมองหน้าผมที่กำำลังทำหน้าตาสำนึกผิดอยู่ข้างๆ เธอยกแก้วดื่มด้วยความไม่เต็มใจ แต่เธอหารู้ไม่ว่ามันเป็นแผนที่ผมจะให้เธอดื่มของที่เธอใส่ลงไปแทนพี่พอผมเห็นว่าเธอดื่มเข้าไปแล้วผมก็กลับไปนั่งที่เก้าอี้ของตัวเอง

" มึงเอาน้ำไปให้เธอทำไมวะ??"

" เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงก็รู้!"

เทคกับวิทย์มองหน้ากันด้วยความสงสัยที่เห็นผมทำดีทำกับดาทั้งที่ผมทั้ง2คนไม่ถูกกันเลย

" เฮียตี๋คะณิชาขอกลับห้องก่อนนะคะ รู้สึกไม่ค่อยดีเลย"

" ได้สิ ณิชาไปนอนก่อนก็ได้เดี๋ยวเฮียจะนั่งดื่มกับเพื่อนๆต่อ"

" ค่ะ อย่าดึกนะ"

" ครับ ฝันดีนะครับ"

พอณิชาเดินกลับห้องไปผมก็นั่งดื่มกับเพื่อนแล้วก็พี่แจ็คพี่นิวผมทั้ง5คนนั่งดื่มจนดึก พี่ก็นั่งดื่มด้วยพร้อมกับมิ้นท์แล้วก็ดาไม่นานดาก็ขอตัวกลับห้องก่อนพอจะลุกขึ้นเธอก็มีอาการเซทันทีเพราะะว่าดื่มไปเยอะแล้วบวกกับแก้วที่เธอใส่สิ่งนั้นลงไป

" เป็นไรไหม?"

พี่พอเห็นก็ลุกขึ้นมาพยุงตัวดาทันที ผมที่นั่งมองก็ยกยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะยกแก้วขึ้นมาดื่มต่อ