โอเค เพื่อนก็เพื่อน ถ้าเขายังยืนยันคำเดิมเธอก็จะเลิกคิดมาก
"แล้วทำไมพี่ต้องโมโหขนาดนี้ด้วย ได้รู้ความจริงแล้วเฌอคิดว่าพี่จะดึงเฌอเข้าไปกอดซะอีก"
"ไม่เตะก็บุญแล้ว คิดได้ยังไงยอมเลิกง่ายๆ แทนที่จะมาปรึกษากันก่อน รู้มั้ยเธอทำแบบนี้ พี่เจ็บมากกว่าตอนโดนเธอทิ้งอีก เหมือนพี่เป็นไอ้กระจอกไม่มีน้ำยาปกป้องผู้หญิงที่ตัวเองรักได้"
"เฌอขอโทษ ต่อไปมีอะไรเฌอจะบอกพี่ทุกอย่าง ว่าแต่พ่อพี่จะโอเคเหรอถ้าเรามีเบบี๋ด้วยกัน"
"ทำไมต้องไม่โอเค
"ก็พ่อพี่ไม่ชอบเฌอนี่นา"
"ไม่ต้องไปสนใจตาแก่นั่นหรอก สนใจแค่ความสุขของเราสองคนก็พอ"
"ค่ะ ต่อไปนี้เฌอจะสนใจแค่พี่แล้วก็เบบี๋" เฌอแตมยิ้มกว้าง ยื่นหน้าขึ้นมาจูบที่ปลายคางสากย้ำๆ ก่อนจะครางเสียงกระเส่าเมื่อเจค็อบเริ่มบรรเลงเพลงรักบทที่สอง
เช้าวันที่สาม...
"ฮ้าวว~" ร่างเล็กอ้าปากหาวหวอดๆ สองคืนที่ผ่านมา ไม่มีคืนไหนเลยที่เจค็อบจะปล่อยให้เธอได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่ม
