เขารับไปดู ใบหน้าคมราบเรียบสนิทไม่แสดงอารมณ์ใดออกมา แต่ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาผิดหวังไม่ได้ต่างไปจากเธอเลย
"เฌอขอโทษ"
"ขอโทษทำไม ไม่ใช่ความผิดเฌอสักหน่อย ไม่ท้องวันนี้ก็เป็นไม่เป็นไร เรายังมีเวลาอีกเยอะ ต่อไปพี่จะขยันทำการบ้านให้มากขึ้น"
"แค่นี้พี่ยังทำให้เฌออดนอนไม่พออีกเหรอ" เมื่อคืนเขาก็จัดหนักกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบตีสาม
"ถ้าพอก็ต้องท้องแล้ว นี่ยังไม่ท้องก็แสดงว่ายังไม่พอ"
"มดลูกเฌอได้พังพอดี"
"หึๆ กลับไปนอนต่อเถอะ พี่จะออกไปคุยธุระข้างนอกสักหน่อย เที่ยงๆ จะมารับไปกินข้าวที่บ้าน วันนี้แม่ทำอาหารไว้เยอะเลย จะได้คุยเรื่องแต่งงานด้วย"
"โอเคค่ะ" เฌอแตมขยิบตาทำนิ้วโอเคแล้วคลานขึ้นเตียงไปนอนตามเดิม เจค็อบดึงผ้มห่มคลุมให้ถึงอก แตะริมฝีปากบนหน้าผากมนเบาๆ แล้วออกไปทำงาน
"..." สัมผัสอุ่นวาบทำให้เฌอแตมยิ้มหวานทั้งที่ยังหลับตาพริ้ม ก่อนจะจมเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว
หนึ่งเดือนผ่านไป...
"แ
