เฌอแตมฟื้นจากยาสลบในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา เนื่องจากฤทธิ์ยาไม่ได้แรงมากนัก เฌอแตมกวาดสายตามองรอบห้องด้วยอาการสะลึมสะลือ พอพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ความคิดแรกที่แวบเข้ามาในหัวก็คือเธอถูกไอ้เลวสองคนนั้นข่มขืนเรียบร้อย ทว่าเมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าบนตัวยังอยู่ครบทุกชิ้น แม้กระทั่งชุดชั้นใน เธอก็กลับมาตั้งสติใหม่ ปลายนิ้วเรียวแหวกแพนตี้ตัวน้อยก่อนสอดลึกเข้าไปสำรวจความเสียหายแล้วถอนออกมา
เฌอแตมมองปลายนิ้วที่ไม่มีอะไรติดออกมา ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
"ถ้าไม่ทำอะไร แล้วพวกมันจับตัวเรามาทำไม"
แกร็ก...
"ตื่นแล้วเหรอ"
"คุณกวิน นี่คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ มาช่วยเฌอเหรอ"
"ฮ่าๆๆ ทำไมคุณน่ารักแบบนี้นะเฌอแตม มิน่าไอ้เจคมันถึงได้หลงหัวปักหัวปำ"
"คุณพูดเหมือนกับว่าเป็นคนจับตัวเฌอมา"
"ถูกแล้ว ผมเป็นคนจับตัวคุณมาเอง"
"เพื่ออะไรคะ"
"ผมอยากเห็นไอ้เจคมันตายทั้งเป็น"
"พี่เจคไปทำอะไรให
