วันเวลาผ่านไป พริบตาเดียวก็ครบสี่ปีแล้วที่เฌอแตมคบกับเจค็อบ และวันนี้ก็เป็นวันรับปริญญาของเธอ
ร่างเล็กสวมชุดคุยยิ้มแป้นให้กับช่อดอกคาร์เนชั่นสีชมพูในมือ แน่นอนว่าคนให้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเจค็อบที่เพิ่งออกเวร
"เฌอนึกว่าพี่จะมาไม่ได้ซะแล้ววันนี้"
"ไม่มาได้ยังไง วันสำคัญของเมียทั้งที"
"งื้อ อย่าพูดเสียงดังสิคะ เกิดคุณป๋ามาได้ยินเดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอก" สองคนนี้เป็นเหมือนไม้เบื่อไม่เมา เพราะรักผู้หญิงคนเดียวกัน คนหนึ่งหวงลูก อีกคนก็หวงแฟน
"ได้ยินก็ได้ยินไปสิ เราเอากันมาสี่ปีแล้ว ไม่ให้เรียกว่าเมียแล้วจะให้เรียกว่าอะไร"
"ภรรยา"
"คุณป๋า!"
"หวังว่านายคงไม่คิดจะฟันลูกสาวฉันฟรีๆ ไปเรื่อยๆ หรอกนะ" ได้ยินแบบนี้คนเป็นพ่อก็เจ็บจี๊ดที่หัวใจเหมือนกันที่รู้ว่าลูกสาวตัวน้อยๆ ที่ประคบประหงมมาเป็นอย่างดีโตจนกระทั่งร่วมรักกับแฟนหนุ่มได้แล้ว เข้าใจดีว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ เพราะเขาเองก็ชิงสุกห่ามกับ
