บทที่ 2 อยากถูกเอา
985 คำ
"ไม่โป๊ไปเหรอเฌอ จะเห็นหัวนมอยู่แล้ว" พลับพลึงมองชุดที่เฌอแตมใส่แล้วก็อดเตือนเพื่อนไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไม่สวย เฌอแตมเป็นคนสวยมาก สวยขนาดที่ว่าเข้าคณะมาวันแรก รุ่นพี่ก็มาชักชวนให้ลงประกวดดาวมหาวิทยาลัย แต่เพื่อนเธอมันเป็นยัยคุณหนูจอมเหวี่ยงขี้วีน ไม่ชอบอยู่ในกฎเกณฑ์ ทำอะไรตามคำสั่งใครก็เลยปฏิเสธไป
"ไปผับนะ ไม่ได้วัด"
"แต่ทุกครั้งแกก็ไม่ได้แต่งโป๊ขนาดนี้นี่น่า"
"แม่ชีอย่างแกจะมาเข้าใจอะไร ก็วันนี้มันจะไปหาเหยื่อ เอ้ย! หาผู้ชายมาเย้ยไอ้พี่บอส ก็ต้องแต่งโป๊เบอร์นี้แหละ"
"..." เฌอแตมจ้องมิลินเขม็งตอนที่หลุดพูดว่าจะไปหาเหยื่อ มิลินเลยต้องรีบเปลี่ยนคำพูดเสียใหม่
"ก็ฉันเป็นห่วงนี่นา ยิ่งโป๊ยิ่งอันตราย"
"ไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำอะไรฉันหรอก ถ้าฉันไม่ยอม แกก็รู้นี่ว่าฉันเป็นลูกสาวใคร" บ้านของเฌอแตมทำธุรกิจนำเข้าสปอร์ตคาร์และไฮเปอร์คาร์ ในบรรดาเพื่อนสามคน เฌอแตมเรียกได้ว่าเป็นคาบช้อนทองช้อนเงินมาเกิด แต่ถึงอย่างนั้นมิลินก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเพื่อนมากนัก เธอเป็นลูกสาวเจ้าของร้านทองเยาวราชสิบเก้าสาขา ส่วนพลับพลึง ยัยแม่ชีที่แทบจะเป็นเหมือนแม่คนที่สองอีกคนก็เป็นลูกสาวคนเดียวของผอ.โรงเรียนอินเตอร์ที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เกรดเจ็ด
"แล้วนี่ทำไมแกยังไม่แต่งตัวอีก" พลับพลึงยังคงอยู่ในชุดนักศึกตัวโคร่งและกระโปรงพีทยาวถึงตาตุ่ม เนี่ย แล้วจะไม่ให้พวกเธอเรีบกว่าแม่ชีได้ยังไง
"วันนี้ต้องไปกินข้าวกับที่บ้านน่ะสิ"
"อ้าว แบบนี้ก็แสดงว่าฉันต้องไปกับยัยมิลินแค่สองคนเหรอ"
"ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น หรือพวกแกจะเปลี่ยนใจไปกินข้าวบ้านฉันแทน"
แน่นอนว่าทั้งเฌอแตมและมิลินส่ายหน้าหวือ
"งั้นฉันกลับก่อนนะ พวกแกเที่ยวให้สนุกละกัน"
"ย่ะ" เฌอแตมบอกอย่างอนๆ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร รอมิลินแต่งตัวเสร็จ พวกเธอสองคนก็ตรงไปที่ผับหรูที่ชอบมากันบ่อยๆ
"สิบนาฬิกา หล่อมาก" มิลินยื่นหน้ามากระซิบบอกเบาๆ เฌอแตมค่อยๆ เหลียวมองตาม มองไม่ได้เหมือนตั้งใจมอง แต่เธอก็ดันสบตาเข้ากับผู้ชายสิบนาฬิกาพอดี นั่นก็เพราะเขามองเธออยู่ตลอด
"เขาเดินมาหาแกแล้ว"
"เห็นแล้ว"
"สวัสดีครับ พี่ชื่อดีนนะ"
"เฌอแตมค่ะ เรียกว่าเฌอเฉยๆ ก็ได้"
"น้องเฌอแตม ชื่อน่ารักจัง"
"รู้ได้ยังไงคะว่าเฌอเป็นน้อง บางทีเฌออาจจะเกิดก่อนก็ได้" จังหวะนี้เฌอแตมใช้โอกาสสำรวจชายหนุ่มตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าไปด้วย อืม แบรนด์เนมทั้งตัว กลิ่นน้ำหอมก็ผู้ดีมาก ไหนจะความเป็นผู้ใหญ่ที่ไอ้พี่บอสเทียบไม่ติด
"พี่สามสิบสี่แล้วครับ"
"จริงเหรอคะ เฌอนึกว่ายี่สิบกลางๆ ซะอีก"
"แล้วน้องเฌออายุเท่าไหร่"
"ไม่บอก แต่เฌอรับรองว่าพี่ดีนจะไม่โดนข้อหาพรากผู้เยาว์แน่ๆ" เฌอแตมยิ้มยั่ว
"อะแฮ่มๆๆ"
"อะไรติดคอ" เฌอแตมหันมาถามมิลินที่จู่ๆ ก็ไอขัดจังหวะเธอกับพี่ดีนขึ้นมา
"เห็นผู้แล้วลืมเพื่อนเลยนะ" มิลินค้อนเบาๆ
"ล้อเล่นน่า นี่มิลินค่ะ เพื่อนเฌอเอง"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ พี่ขอนั่งกับพวกเราด้วยคนนะ"
พี่ดีนชวนคุยเก่งแถมยังวางตัวดี มือไม้ไม่มีรุ่มร่าม ถึงเขาจะแอบมองหน้าอกเธอบ่อยไปหน่อยก็เถอะ แต่ก็เข้าใจได้ว่าเป็นสัญชาตญาณของผู้ชายที่ชอบมองของสวยๆ งามๆ และอีกอย่างเธอก็จงใจแต่งตัวแบบนี้เพราะอยากให้คนมองอยู่แล้ว จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้
Rrrr พลันเสียงโทรศัพท์ของมิลินก็ดังขึ้น
"เดี๋ยวมานะ ออกไปรับโทรศัพท์แป๊บนึง"
"อือ" เฌอแตมพยักหน้าแล้วหันมาคุยกับพี่ดีนต่อ
"ขอโทษนะครับ เหมือนจะมีอะไรติดแก้มน้องเฌอ พี่เอาออกให้นะ...ออกแล้วครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
จากนั้นไม่ถึงห้านาทีมิลินก็เดินหน้าบูดกลับมาที่โต๊ะ
"เป็นอะไร"
"ก็เตี่ยน่ะสิ โทรตามให้กลับบ้านแล้ว"
"แต่เราเพิ่งมาเองนะ"
"ถึงได้หงุดหงิดอยู่นี่ไง แล้วให้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงด้วย ไม่งั้นเตี่ยขู่จะตัดค่าขนมเดือนนี้ทั้งเดือนเลย"
"งั้นแกก็กลับไปก่อนเลย" เพราะรถที่เอามาเป็นของมิลิน และกว่าที่มิลินจะขับรถไปส่งเธอที่คอนโดอย่างน้อยก็ใช้เวลาสี่สิบห้านาทีเป็นอย่างต่ำ ไม่ทันแน่ๆ ถ้ามิลินไปส่งเธอยังไงก็ต้องถูกเตี่ยตัดค่าขนม
"แล้วแกจะกลับยังไง"
"เดี๋ยวพี่ส่งน้องเฌอเอง น้องมิลินไม่ต้องห่วง"
"แกแน่ใจเหรอว่าจะเอาคนนี้" มิลินกระซิบถามเบาๆ
"อืม"
"งั้นฉันกลับก่อนนะ"
"ขับรถดีๆ ล่ะ"
คล้อยหลังมิลินกลับไป เฌอแตมก็นั่งดื่มกับดีนอยู่พักหนึ่ง เธอเป็นคนคอแข็งพอสมควร ดีนเองก็ดื่มเก่ง จนกระทั่งเหล้าขวดสุดท้ายหมดลง
"พี่ขอพูดตรงๆ น้องเฌอ..." ดีนดูประหม่าเล็กน้อย เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนแบบเฌอแตม น้องดูไร้เดียงสา ทว่าก็เหมือนจะรู้ทันเขาไปซะทุกอย่าง
"พูดต่อสิคะ เฌอรอฟังอยู่"
"พี่ไม่ได้แค่อยากไปส่งน้องเฌอที่คอนโด แต่พี่อยากส่งน้องเฌอให้ถึงเตียง"
"เฌอรู้ว่าพี่ดีนอยากเอาเฌอ"
"แล้ว?"
"เฌอก็อยากถูกพี่ดีนเอาเหมือนกันค่ะ"
- ผู้เขียน
