กินนมเสร็จ พยาบาลก็มาอุ้มทารกน้อยออกไป เฌอแตมมองตามตาละห้อย
"ลูกไม่หายไปไหนหรอก เดี๋ยวพยาบาลก็พาเข้ามากินนมอีกรอบ" เจค็อบพูดออกมาอย่างรู้ทันว่าคุณแม่มือใหม่กำลังคิดอะไรอยู่
"ฮึก แต่เฌอคิดถึงลูกแล้ว" ทั้งที่เจ้าเล็กเพิ่งห่างจากอกได้ไม่ถึงนาทีดี
"เป็นแม่คนแล้วอย่างอแง" ฝ่ามือหนายื่นเช็ดน้ำตาบนแก้มซีดเซียวให้อย่างเบามือ พลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมสวยที่มีน้ำใสหยาดคลอ ใจเจค็อบอ่อนยวบ ดุต่อไม่ลง ได้แต่โน้มหน้าจูบลงบนริมฝีปากอวบเบาๆ เพื่อทำให้เธอหยุดร้อง
"อื้ออ~" เฌอแตมหลุดเสียงครางกระเส่า ขณะเดียวกันก็เผยอริมปากอนุญาตให้เจค็อบสอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวกวัดตักตวงความหวานฉ่ำจากโพรงปากเธอ
มือเล็กกำเสื้อบริเวณหน้าอกร่างสูงจนยับยู่ยี่ ก่อนผละริมฝีปากบวมเจ่อออกเพราะเริ่มหายใจไม่ทัน
สองสายตาประสานกันอย่างลึกซึ้งหลังสงครามแลกน้ำลายจบลง
"แผลยังไม่หายดี นอนพักก่อนเถอะ"
"ถ้าพยาบาลพาลูกมา พี่ต้องรีบปลุกเฌ
