สุสานแม่ทัพไร้พ่าย มณฑลเหอเป่ย ปี ค.ศ 2018
ลู่ฟู่เฉิงสวมชุดเครื่องแบบทหารสีเขียวใบสนแลดูเคร่งขรึม เนื้อผ้าของชุดดูเป็นผ้าคุณภาพดีส่งเสริมความภูมิฐาน มีเครื่องหมายที่หน้าอก ติดริบบิ้น และเครื่องหมายอื่นๆ ร่างสูงกำยำกำลังควบคุมพลทหารหลาร้อยนายที่ลงพื้นที่ซ่อมแซมถนนที่เวลานี้รุดหน้าไปได้มาก
มือเล็กขาวซีดแตะที่แขนทำให้เขาหันกลับไปมองแล้วก้มลงมองต่ำ
“พี่ชายคะ พี่ทหารสุดหล่อ”
ลู่ฟู่เฉิงคาดว่าเธอคงเป็นลูกของชาวบ้านละแวกนี้ เขาโน้มตัวลงคุยกับเด็กหญิงตัวน้อยอายุอานามคงไม่เกินห้าขวบเธอบอกว่าเดินมาหลายกิโลเมตรในมือมีตะกร้าสานข้างในใส่ลูกพลับลูกโตสดใหม่ เด็กน้อยยื่นตะกร้าลูกพลับมาตรงหน้า
“พี่ชาย ช่วยซื้อลูกพลับของหนูหน่อยนะคะ วันนี้ลูกแมวของหนูยังไม่ได้กินอาหารเลย”
เมี๊ยว เมี๊ยว เสียงเจ้าแมวน้อยขานรับ มันเอาส่วนหัวถูขาเล็กๆ ที่เปื้อนโคลนเต็มรองเท้าของเด็กหญิงตัวเล็กไปมาด้วยท่าทางออดอ้อน
ลู่ฟู่
