คนที่ถูกเมียผลักเต็มแรงยังยืนเท้าเอวยิ้มไม่ไหวติง ส่วนคนตัวเล็กกว่ามากโมโหคนหน้าด้านที่บุกเข้าห้องนอนเธอ หลังจากติดตะขอบราเซียร์ที่ถูกเขาปลดไปก่อนหน้าเรียบร้อย จากนั้นร่างบางก็เดินไปหน้าตู้เสื้อผ้าสีขาว เปิดมันออกจนเจอไม่แขวนเสื้อในตู้ว่างๆ มือเล็กหยิบไม้แขวนเสื้อออกมา
“ออกไปนะคะ ถ้าไม่ออกไป ฉันจะตีคุณด้วยไม้แขวนเสื้อ คอยดูสิ”
พชรเห็นแล้วเผลอสะดุ้ง เพราะเป็นเรื่องจำฝังใจมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก ไม้แขวนเสื้อ เขาก็ได้ชิมบ่อยๆ เพราะคุณยายที่เลี้ยงดูเขาบอกว่า แค่ก้านมะยมเอาไม่อยู่
“ทำไมต้องดุขนาดนี้ด้วยลี ผมหวังดี แค่จะช่วยเช็กสภาพเตียง”
“ฉันไม่เชื่อคุณหรอก อีกอย่าง ถ้าขนมชั้นมาเห็นจะทำไง”
ด้วยความเป็นนักธุรกิจ พชรไม่เคยปล่อยโอกาสให้หลุดลอย มีโอกาสเมื่อไร เขาจำเป็นต้องรีบคว้าเอาไว้
“ขนมชั้นจะไม่มาหาเราอีกนาน กว่าแกจะต่อของเล่นชุดนั้นเสร็จ เรามีเวลาเคลียร์กันอีกเป็นชั่วโมง”
วราลีทำหน้าเหนื่
