จอมพลไม่วายหันไปแขวะคู่แข่ง “เป็นวิศวกรคิดได้แค่นี้”
พชรอมยิ้ม มองหน้าลูกสาว คนหัวไวคิดอะไรบางอย่างออก “เอางี้ไหม เรามาจับไม้สั้นไม้ยาวกัน”
“หา! บ้าไปกันใหญ่แล้ว” จอมพลยิ้มเยาะ “หน้าตาก็ดี คิดได้แค่นี้เอง แต่ก็ยังดีกว่าเป่ายิ้งฉุบ”
แต่ขนมชั้นรีบพูดช่วยพ่อ “จับไม้สั้นไม้ยาวเถอะค่ะ ยุติธรรม พ่อขาพูดถูก เดี๋ยวขนมชั้นทำไม้สั้นไม้ยาวให้เอง” ลูกสาวรีบสนับสนุนคนเป็นพ่อและเสนอตัวจะทำไม้สั้นไม้ยาวให้เอง
พชรหัวเราะชอบใจที่ลูกสาวเข้าข้าง แล้วมองหน้าหมอจอมพล “ถ้าคุณคิดว่าบ้า ก็ถอนตัวไปสิครับ ผมจะได้จับกับไอ้มด เอ๊ย... คุณโปรดปรานแค่สองคน”
หมอจอมพลมองพชรตาขวาง “ถึงการจับไม้สั้นไม้ยาวจะดูไม่เข้าท่า แต่ผมก็ยอมทำอะไรบ้าๆ เพื่อน้องลีได้เสมอแหละ จับก็จับ”
โปรดปรานกับหมอจอมพลมัวแต่มองวราลีที่วันนี้สวยสะพรั่งดูเปล่งปลั่งไปทั้งตัว โดยไม่เห็นว่าพ่อลูกเขาแอบกระซิบส่งซิกกัน ขนมชั้นหัวไวพยักหน้าหงึกๆ วราลีเห
