วราลีก็อึดอัดคับแน่นไปหมด จะบิดตัวไปทางไหน ร่างหนาใหญ่ของเขาก็รุกรานติดตาม หญิงสาวหอบเหนื่อยเลยอยู่เฉยๆ ปล่อยให้ความแข็งแรงของเขาสัมผัสกับความอ่อนไหวของเธอ
เขาเพิ่งรู้ว่าวราลีเป็นแม่มดช่างยั่ว โดยไม่ต้องทำอะไรมากแค่นอนมองเขา เขาก็ใจจะขาด ส่วนนั้นมันปวดปร่าเพราะความต้องการเธอ
ภายนอกดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่เวลานอนอยู่ใต้ร่างแกร่งของเขา เธอกลับดูเป็นแม่มดสาวทรงเสน่ห์ขึ้นมาทันตา
“ลี คุณยั่วผมก่อนนะ อย่ามาโทษผมไม่ได้”
“ใครยั่วคุณคะ ลีเปล่า”
เขาก้มลงบดจูบเธออีกครั้งขณะที่ร่างกายส่วนนั้นกำลังทำหน้าที่ของมันอย่างไม่ขาดช่วง จนลมหายใจของเธอหอบสะท้านไปตามแรงจังหวะที่เขาปรนเปรอ
ความต้องการของพชรดูจะมีมากจนวราลีที่เว้นว่างจากเรื่องนี้ไปหลายปีถึงกับต้องร้องขอให้เขาพอก่อน
“คุณพชร พอเถอะค่ะ ลีไม่ไหวแล้ว”
มือหนาที่จับเอวบางไม่เกินยี่สิบหกนิ้วเอาไว้ บดเบียดเนื้อตัวเข้าหาจนสะโพกงามของเธอไปบ
