เป็นจังหวะเดียวกับที่พชรกำลังเคี้ยวขนมชั้นหันกลับไปมองด้านหลังตามสายตาของผู้เป็นย่า คราวนี้ไม่ใช่แค่ส้อมที่ตกลงกระแทกกับจานขนม เขาลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ รสชาติขนมชั้นหวานพอดีละมุนปากเมื่อครู่เวลานี้เขากลับกลืนมันไม่ลงคอ ท่อนแขนกำยำเผลอปัดถูกจานขนมตกลงแตก แต่ไม่มีอะไรจะทำให้พชรหันไปสนใจเท่ากับผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า ในขณะที่วราลีผงะเมื่อได้เห็นหน้าหลานรักของคุณย่ารำไพเต็มตา
ดวงตาคู่สวยฉายแววตระหนก หยาดน้ำตารื้นขึ้นมาคลอหน่วยตา แล้วก้าวถอยหลังไปสองก้าว
‘แก! อีกแล้วเหรอ’
วราลีหยุดคิดเรื่องที่ผ่านมาแล้วมองพชรที่ยิ้มหวานส่งให้ “หลังจากวันนั้นผมก็ตามง้อลีแทบแย่ กว่าลีจะเข้าใจว่าผมไม่ได้เป็นไอ้โรคจิตที่ตั้งใจบุกเข้าไปทำเรื่องอย่างว่ากับคุณ แล้วผมก็รู้สึกผิดมาก ยินดีรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป”
วราลีมองหน้าเขา “เสียใจใช่ไหมคะที่คืนนั้นกินตับผิดคน”
ส่วนพ่อของลูกได้ฟังก็เอาแต่ยิ้มใส่ พอเห็นเมียสีห
