เมื่อขนมชั้นเห็นแม่โยนไม้มะยมลงบนโต๊ะเด็กหญิงก็รีบโผเข้ากอดคอคนเป็นพ่อ “คุณพ่อขาเจ๋งที่สุด”
“สองในสาม ยังไงเราสองคนก็ชนะใสๆ แต่วันหลังอย่าซนแบบนี้อีก ห้ามแอบไปไหนโดยไม่บอกแม่เขาก่อน เข้าใจไหม”
ทว่าความดีใจก็อยู่แค่ชั่วครู่ เมื่อเห็นวราลีเดินกลับมาพร้อมกับไม้บรรทัดเหล็กฟุตพชรก็หน้าเหวอทันทีแล้วอุ้มขนมชั้นเข้าหาตัว ตอนชายหนุ่มยังเป็นเด็กก็ดื้อและซนหาเรื่องเจ็บตัวได้ทุกวัน เดี๋ยวตกต้นไม้เพราะปีนไปเก็บไข่นก เดี๋ยวหนีไปเล่นน้ำกับเพื่อนในคลองละแวกบ้านจนเกือบจมน้ำ ทำให้คุณยายซึ่งเป็นข้าราชการครูเก่าปลดเกษียณต้องมีอาวุธเตรียมพร้อมข้างกายอย่างฟุตเหล็ก ไม้แขวนเสื้อ แปรงลบกระดาน และไม้เมตร สำหรับเลี้ยงหลานซนๆ เขาลิ้มรสมาหมดแล้ว เพราะท่านบอกว่าซนระดับเขา แค่ก้านไม้มะยมเอาไม่อยู่ แต่นี่วราลีเป็นแม่แบบไหนกัน
‘อ้อ... คงเป็นแม่ใจยักษ์ล่ะสิ ถึงคิดจะเอาฟุตเหล็กมาตีก้นเด็กเล็กขนาดนี้’
จะเป็นจะตายพ่ออย่
