ฟรานติโน่ที่กำลังอ่านเอกสารอยู่ในมือก็เงยหน้าขึ้นเมื่อเขาให้หงส์ฟ้าเข้าพบ แต่ถว่าเขาเงยหน้าขึ้นสายตาของเขาก็เห็นใบหน้าสวยของพิชชาภากำลังทำหน้านิ่งๆใส่เขาแล้วในมือของเธอก็ถือเอกสารแน่จนเสื้อของเธอปริจนเป็นรูมองเห็นชุดชั้นในข้างในว่ามันเป็นสีอะไร เขาก็มองสำรวจเธอต่ำลงไปก็เห็นกระโปรงนักศึกษาที่มันสั้นจนแถบจะไม่ใส่อะไรเลย เขาก็ชักไม่พอใจที่เธอใส่แบบนี้ออกไปไหนต่อไหน
“ถ้าคุณจะใส่สั้นแล้วก็รัดติ้วขนาดนี้ ทำไมไม่เดินแก้ผ้าเข้ามาไปเลยล่ะ” ฟรานติโน่พูดอย่างประชดออกไปก็วางเอกสารลงบนโต๊ะอย่างเสียงดัง ก่อนจะเอามือรูดเนกไทลงไปนิดหน่อยเพื่อให้หายใจได้สะดวกขึ้น เพราะตอนนี้เขาชักจะโมโหพิชชาภาจนจะระงับอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่แล้ว
“หึ ถ้าฉันทำแบบนั้นจริง คนแถวนี้ก็คงจะอกแตกตายน่ะสิคะ มีของดีเราก็ต้องโชว์บ้างสิคะ จะเก็บไว้ให้ใครดูกันล่ะคะ ผัวก็ไม่มี” พิชชาภาจงใจพูดยั่วโมโหของฟรานติโน่ เธอก็ทำหน้ายิ้มไม่รู้สึ
