32
ความลับของใบชา
‘ครืดดดดด, ครืดดดดด’
มือถือสั่นอยู่ที่เบาะข้างๆ แค่เหลือบตาไปเห็นว่าใครโทรมาหมอปรินซ์ก็แทบจะโยนมือถือทิ้งให้จบๆไป เขาเอื้อมไปกดปิดการสั่นหยิบมือถือใส่กระเป๋ากางเกง จากนั้นลงจากรถ ปล่อยให้คนโทรหาถือสายอยู่แบบนั้น
จนกระทั่งมีสายโทรย้ำเป็นสายที่สอง มือถือของเขาก็กลับมาสั่นอีกรอบ
‘ครืดดดดด,ครืดดดดด’
ร่างสูงที่กำลังเดินเข้าไปในตึกของโรงพยาบาลหยุดเดินแล้วหยิบมือถือขึ้นมาอย่างสุดทน ก่อนที่นิ้วโป้งจะรีบเลื่อนรับสาย และกรอกเสียงหงุดหงิดใส่ปลายสายทันที
“ลูกโป่งฉันไม่ว่างรับสายเธอทั้งวัน หยุดโทรหาฉันถ้าไม่มีเรื่องจำเป็น”
(จำเป็น! พี่ฟังนะ ฉันมาหาใบชาเอาของที่นางเคยลืมไว้มาให้ ยังไม่ทันเข้าบ้านยกของให้ดูผ่านกล้องตรงประตูใบชานางก็กรี๊ดอยู่ในบ้านแล้วอยู่ๆก็เงียบไป รหัสบ้านพี่อะไรฉันจะเข้าไปดู หรือไม่ก็ดูกล้องให้ที นางตายอีกแล้วรึเปล่า!)
หัวใจของเขาตกวูบลงพื้น ร่างสูงรีบวางสายห
