แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาผ่านม่านหน้าต่าง ปาลิดากะพริบตาเพื่อให้ชินกับแสงสว่างก่อนจะผุดลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ความมึนศีรษะตีตื้นขึ้นมาเพราะลุกพรวดอย่างรวดเร็ว สิ่งที่พันธนาการเธอมาทั้งคืนยังอยู่รอบตัว...
หญิงสาวคลี่ยิ้มออกมาเมื่อพบว่าตัวเองอยู่ในม้วนผ้าห่มที่พันรอบตัวเธอเป็นขนมโตเกียวโดยมีเธอเป็นไส้กรอกอยู่ข้างใน...
เหตุการณ์เมื่อคืนนี้ฉายชัดขึ้นเมื่อจำได้ว่า คีรากรอุ้มเธอมาโยนลงบนเตียงแล้วดุเสียงเข้ม
"เธอเมามากแล้ว นอนซะก่อนที่จะเพ้อเจ้อไปกว่านี้"
"คุณคิง" เธอเรียกชื่อเขา "แป้งพูดจริงๆ วันนี้แป้งแน่ใจแล้วว่าอยากทำ" เธอลุกขึ้นไปคว้าเขาไว้แล้วกอดคนตัวโตจากด้านหลัง เขาพยายามแกะมือเธอออก
"ตอนเมาก็พูดได้ พอสร้างมาแล้วมากลับคำ ฉันก็หมานะสิ" เขาแรงเยอะมาก แต่แปลกที่แรงเธอเยอะกว่าคีรากรดีึงมือเธอแทบไม่ออก "แป้ง ปล่อย ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ทนแล้วนะ"
"ทำไมต้องทนแป้งบอกแล้วไงว่าแป้งจะนอนกับคุณคิง ถ้
