"พี่คิม...หยิบน้ำส้มให้แพรหน่อยได้มั้ยคะ" เสียงหวานเอ่ยบอก เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องทำงานดังขึ้น ในขณะที่สายตาคู่สวยจ้องมองไปยัง หน้าจอคอมพิวเตอร์ไม่ละไปไหน
"......"
"พี่คิม...ได้รึยังคะน้ำส้......" ไม่ทันได้พูดจบประโยคเสียงทุ้มของคนที่เพิ่งเข้ามาก็เอ่ยแทรกขึ้น
"ได้แล้วครับคุณแพรวา" สุ้มเสียงนั้นทำให้แพรวาหันขวับไปมองเจ้าของเสียงทันทีด้วยความตกใจ
"คิน...ไม่ต้องก็ได้ เราไม่ทันมองคิดว่าพี่คิม"
"หึ! ไม่ทันแล้วมั้ง... อ่ะนี่น้ำส้มของเธอ"
"เอ่อ...ขอบใจนะ"
"แล้วนี่เฮียคิมไปไหนล่ะ" คินเอ่ยถามระหว่างเดินไปลากเก้าอี้ มานั่งหน้าโต๊ะทำงานของแพรวา พลางมองสำรวจใบหน้าสวยของคนเคยรัก
"ไปประชุม ที่ห้องประชุมใหญ่น่ะ เดี๋ยวคงมา" เอ่ยตอบกลับ ทั้งที่ยังให้ความสนใจกับงานตรงหน้า ไม่แม้แต่เงยขึ้นมอง เพื่อนอย่างคินด้วยซ้ำ ฉันอยากให้งานนี้เสร็จก่อนเที่ยง ว่าจะชวนพี่คิมไปกินข้าวข้างนอกบ้าง
"แล้วเธอไม่ไ
