ใบหน้าคมชุ่มเหงื่อ คิ้วหนาขมวดเป็นปมมือสากเริ่มสั่นเทาเล็กน้อย ภายในกายแกร่งร้อนระอุขึ้น จนตัวเขาเองรู้สึกได้ ถึงความผิดปกติ เรียวแรงที่มีเริ่มลดน้อยถอยลง แขนขาแข็งแรงชาจนเกือบจะสิ้นไร้ซึ่งความรู้สึก ลมหายใจอุ่นร้อนเข้าออกอย่างติดขัด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปยังคนที่บอกจะให้โอกาส ยืนมองเขาอยู่ก่อนแล้ว
"คะ คุณเอาอะไรให้ผมกิน"
"มึงกินเองรึเปล่า?" คิมเลิกคิ้วถาม ด้วยใบหน้าเรียบเฉย
แค่ก!! แค่ก!!
เสียงโก่งคอไอออกมา มือสากยกขึ้นป้องปาก หยดเลือดสีแดงสดกระเด็นเปรอะเปื้อนเต็มฝ่ามือ เยอะเสียจนน่าตกใจหากใครได้พบเห็น แต่ไม่ใช่คิม..
ผมยืนจ้องมอง ไอ้พีชกระอักเลือดดีดดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมาน สิ่งที่มันกำลังเผชิญยังเทียบไม่ได้กับสิ่งที่ผมกับแพรวาต้องสูญเสียเลือดเนื้อเชื้อไข จากการกระทำชั่วๆของมัน และจะไม่มีข้อครหาใดๆตามมา เพราะผมไม่ได้เป็นคนลงมือ เป็นมันเองต่างหากที่ทำตัวเอง
"ชะช่วย ด้วย.. ฆ่ากูเลยฆ่
