EP.6 คำสั่ง!!
2560 คำ
ตอนเย็น 18.00น. ตึกเช่า
“วันนี้ก็รับงานอีกเหรอลิลลี่?” เบบี้เอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนของเธอใส่ชุดตัวโปรดที่ใช้สำหรับออกงานเป็นประจำ
“อื้อ…กับพี่มังกรน่ะ” ลิลลี่ครางรับในลำคอ พูดตอบไม่เต็มเสียงนัก
“อีกละ! อาทิตย์นี้ 4 รอบแล้วนะ” เบบี้โพล่งออกมาอย่างแปลกใจ เพราะปกติเธอไม่เคยเห็นลิลลี่รับงานซ้ำกับคนเดิมเลย อย่างมากก็คนสองคน
“ไม่รู้สิเขาจ้างก็ไปอะ” ลิลลี่ตัดบทก่อนจะนั่งแต่งหน้าต่อเหมือนไม่อยากจะพูดอะไรอีก เห็นแบบนั้นเบบี้จึงไม่ได้เซ้าซี้อะไร ทว่าสีหน้าของลิลลี่ดูหดหู่จนเธออดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ
ติกๆๆ
เสียงแจ้งเตือนไลน์โทรเข้าดังขัดภวังค์ความคิด เบบี้หยิบมือถือขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นพี่เต้ รุ่นพี่ที่ขอแอดไลน์เธอในวันนั้นโทรเข้ามา
“ฮัลโหลค่ะ อ๋อเดี๋ยวลงไปนะคะ”
“ใครอะ?” ลิลลี่หันมาถามเมื่อเห็นเบบี้ตัดสายที่โทรเข้ามาเมื่อครู่
“พี่เต้ชวนไปเที่ยวอะ ก็ไปหน่อยแล้วกันเดี๋ยวเขาจะหาว่าหยิ่ง”
หลังจากแต่งตัวด้วยชุดสบายๆ เธอก็เดินลงไปหาเต้ที่ยืนรออยู่ทางเข้าตรงหน้าตึก ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันไปหาขนมกินกันที่ร้านกาแฟตามคำชวนของเต้
บังเอิญเหลือเกิน ระหว่างที่กำลังนั่งกินขนม เบบี้กลับเจอเข้ากับไนท์และมังกรที่กำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะเธอมากนัก แถมไนท์ยังเอาแต่จ้องเธอตาเขม็ง ไม่รู้ว่าเป็นบ้าอะไร
หลังจากแวะเที่ยวเล่นไปเรื่อยเปื่อย เต้ก็พาเบบี้มาส่งหน้าตึกประมาณสามทุ่มกว่า แต่ยังไม่ทันที่เบบี้จะเดินขึ้นห้องลิลลี่ก็โทรไลน์เข้ามาพอดี
“ว่าไงลิลลี่”
“มารับหน่อยสิที่คอนโด ตอนนี้มาวววมากกก” ลิลลี่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงยานค้าง ฟังดูก็รู้ว่าเมาจะแทบไม่ได้สติแล้ว
เบบี้รีบนั่งรถไปหาลิลลี่ด้วยความเป็นห่วงทันที พอมาถึงก็เจอไนท์กับมังกรนั่งรออยู่บนโซฟากลางห้อง
“พี่ๆ ทำอะไรมัน ทำไมลิลลี่ถึงได้เมาหนักขนาดนี้” เบบี้ผงะตกใจหนัก ตวัดสายตาคมหันไปท้วงถามทั้งคู่เมื่อได้เห็นสภาพเมาหมดสภาพเละเทะของเพื่อนสนิท
“กูเสียไปสองหมื่น! มันก็ต้องแบบนี้แหละ” ไนท์แค่นหัวเราะพูดอย่างเย้ยหยัน ขณะโยนปึกเงินใส่ลิลลี่ที่นอนหลับไร้สติอยู่
“มันจะมากไปแล้วนะ” เบบี้เค้นเสียงพูดขณะที่กำหมัดเล็กของตัวเองแน่นอย่างโมโห เขามีสิทธิ์อะไรมาทำตัวดูถูกคนอื่นแบบนี้
“ดูรักกันมากนะ ฮ่าๆ แต่พี่กับไอ้ไนท์ผลัดกันเอา...เพื่อนน้องตะกี้ คงหมดแรงหน่อยนะ ฮ่าๆ” มังกรผสมโรงด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ รู้สึกชอบใจเมื่อได้ปั่นหัวเบบี้เล่นจนอีกฝ่ายหัวเสีย
เบบี้รู้สึกโมโหจนสั่นไปทั้งตัว ทั้งเจ็บใจทั้งเสียความรู้สึกดีๆ ที่มีอยู่ภายในใจส่วนลึก นับแต่นี้ไปเธอจะปกป้องลิลลี่ไม่ให้ไอ้พวกนี้มารังแกอีก
“ต่อไปนี้ อย่ามายุ่งกับฉันเเละเพื่อนฉันอีก! พวกพี่มันเลวเกินไป” หญิงสาวตวาดลั่น ก่อนจะพยายามพยุงร่างลิลลี่หวังจะพาออกจากที่นี่
แต่ยังไม่ทันไรก็โดนไนท์ตรงเข้ามาอุดปากไว้ด้วยฝ่ามือหนา พอเบบี้พยายามดีดดิ้นสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม เธอก็โดนไนท์อุ้มร่างตัวเองยกขึ้นพาดบ่าของเขาอย่างง่ายดายราวกับตัวเธอไร้น้ำหนัก
“ว้ายย ปล่อยนะ!” เบบี้กรีดร้องพยายามดึงทึ้งเส้นผมของไนท์ อีกทั้งยังทุบเข้าที่แผ่นหลังหนารัวๆ หวังปลดปล่อยตัวเองออกจากเอื้อมมือคนใจร้าย
“มึงจะมากไปแล้วนะ” ชายหนุ่มโยนคนตัวเล็กทิ้งลงบนเตียงนอนหนาหนุ่มอย่างแรงจนเตียงเด้งเพราะแรงกระแทก
“จะทำอะไร ฉันไม่สนเงินพี่หรอกนะ ไม่เอาด้วย!” เบบี้ตวาดลั่นขณะดันตัวถอยหลังหลบหนีคนตรงหน้า
“งั้นมึงก็สนแค่...สินะ ถึงไปเที่ยวไหนต่อไหนกับผู้ชายได้” ไนท์พูดอย่างขุ่นเคือง แววตาเผยความดุดันแทบจะคลั่งเมื่อนึกถึงภาพที่เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น
“นี่มันเรื่องส่วนตัวของฉัน ไหนบอกว่าเอา...กันเเล้วรับเงินก็จบไง ฉันไม่ได้ขายตัวนะ!” เบบี้แหวใส่เสียงเเข็ง ไม่เข้าใจว่าเขาเป็นบ้าอะไรถึงได้มาทำกันแบบนี้
ไนท์แค่นหัวเราะในลำคอ สองมือฉีกกระชากเสื้อผ้าของสาวน้อยออกอย่างรุนแรง จนกระทั่งร่างกายเธอเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิด
ชายหนุ่มหอบหายใจถี่กวาดตามองเรือนร่างที่สวยงามตรงหน้า ก่อนจะงัดท่อนเอ็นอันใหญ่ออกมาจนชูชันปรากฏแก่สายตา เขาไม่พูดอะไรให้มากความรีบจับมันยัดเข้าไปในปากของหญิงสาวตรงหน้าทันที
“ปากเก่งนักนะมึง!” ไนท์พูดพร้อมกับใช้มือจับหัวคนตัวเล็กโยกสับพร้อมกระทั้นท่อนเอ็นสวนเข้าปากคนตรงหน้ารัวๆ จนเกิดเป็นเสียง อ่อก อ่อก อ่อก
“อึก แค่กๆ” เบบี้สำลักน้ำลายเหนียวหนืด จ้องหน้าไนท์ด้วยสีหน้าน่าเวทนา
“กูจะสอนให้รู้ว่าเก่งกับกูจะเป็นยังไง!” พูดเสร็จเขาก็ยัดท่อนเข้าปากเล็กๆตรงหน้าต่อ แล้วกระทั้นเร็วรัวจนน้ำลายเหนียวไหลหยดย้อยจากริมฝีปากเล็กของคนตรงหน้า
หญิงสาวตาลีตาเหลือกเริ่มหายใจไม่ทัน พยายามดันหน้าขาคนตรงหน้าออกสุดชีวิต
“อ้าปากกว้างๆ จะได้แดกน้ำกูเยอะๆ”
“อึก...อัก ฮึกๆ” ไร้คำตอบมีเพียงเสียงอึกอักในลำคอเพราะถูกท่อนร้ายกระทั้นไม่พัก
ไนท์จับศีรษะของเธอไว้แน่นแล้วกดหัวลงค้างไว้ จนท่อนเอ็นจมหายเข้าปากจนมิดลำแถมยังลึกถึงคอทำเอาเบบี้แทบจะอ้วกออกมา
เขายังคงโขกสับศีรษะของคนตัวเล็กอย่างร้อนแรง รู้สึกหลงไหลในสัมผัสเวลาที่ปากเรียวเล็กรูดครูดท่อนเอ็นไปมา มันเสียวจนต้องแหงนหน้าร้องครางอืมในลำคอระบายความเสียวที่ได้รับออกมา
“ซี๊ดดด...จะแตกแล้ว”
ไม่นากนักเธอก็สัมผัสได้ถึงความเหนียวข้นหนืดแถมยังเหม็นคาวพุ่งเข้ามาในปาก แถมยังเยอะมากเสียจนมันทะลักออกมาทางจมูกและปากเธอ ก่อนจะค่อยๆ ไหลย้อยลงมาถึงปลายคาง
“อื๊อออ!?” เบบี้กรีดร้องในลำคอ เตรียมจะคายน้ำคาวข้นออกจากปากเมื่อไนท์ถอนท่อนออกจากปาก แต่กลับโดนอีกฝ่ายบีบปลายคางแล้วยกใบหน้าขึ้นมาจนสบสายตาดุดันของเขาซะก่อน
“อย่าคายออกมานะมึง!”
สุดท้ายเบบี้ก็ได้แต่กลั้นใจกลืนน้ำรักในปากของตัวเองลงไปทั้งหมด ไนท์ที่เห็นแบบนั้นก็กระตุกยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ
“พี่ทำแบบนี้ทำไม” สาวน้อยถามเสียงผ่อนแผ่ว เหล่มองใบหน้าดุร้ายตรงหน้าอย่างหวั่นกลัว
“ยังไม่รู้ตัวอีก ว่าทำกูหงุดหงิดแค่ไหน!” ไนท์ตวาดกลับจ้องหน้าหญิงสาวอย่างคาดโทษ “ยังไม่หมดนะ! น้ำของกูยังไม่หมด”
“แค่กๆ” ไนท์ปรี่เข้ามาจับคอเธอไว้แน่น พร้อมกับใช้มืออีกข้างขย้ำนมอย่างรุนแรง สอดใส่ท่อนเอ็นยักษ์เข้ามาแล้วออกแรงกระแทกกระทั้นจนมิดลำ
“อื๊อออ...ปล่อยนะ” เบบี้กรีดร้องดิ้นตัวไปมา พยายามขัดขืนอีกฝ่ายสุดชีวิต
“กูปล่อยแน่! แต่ปล่อยในมึงนะ” พูดจบไนท์ก็ออกแรงกระแทกใส่รุนแรงและรวดเร็วยิ่งขึ้น จนเตียงนอนขนาดใหญ่โยกสั่นตามบทสวาทที่เร่าร้อนและบ้าคลั่ง
“อะ อ๊าๆ”
“ครางดังๆ ดิ!” ไนท์ตะคอกเสียงดังลั่นห้องราวกับกำลังโกรธอะไรอยู่สักอย่าง
“อื๊อๆ อ๊าา” เบบี้เริ่มเก็บเสียงไม่อยู่ ปล่อยเสียงครางน่าอายออกมาเสียงดัง จนไนท์ยิ้มร้ายออกมามองภาพตรงหน้าอย่างพอใจ
“ปากเก่งนักเหรอมึง กับเพื่อนมึงหรือคนอื่นๆ กูใส่ถุงหมด ยกเว้นมึงนี่เเหละที่กูเอาแบบสดๆ ดีใจไว้เถอะ”
พูดเสร็จเขาก็กระแทกเน้นจนเบบี้เสียวแทบจะขาดอากาศหายใจ
“อ๊าาา อึก อึก อ๊ะๆ”
ไนท์จับคอเบบี้กดลงแนบเตียงแน่น พร้อมกับกระหน่ำแท่งออกแรงกระแทกไม่หยุดหย่อน เล่นเอาคนตัวเล็กหลุดเสียงครางดังแถมยังถี่รัวจนแทบสำลักน้ำลายตัวเอง
“ทีหลังอย่าปากดีกับกู...ซี๊ดดด”
“อ๊ะๆ อ๊า”
สะโพกยังคงอัดกระแทกไม่พัก แถมริมฝีปากหนาของเขายังดูดดุนหัวนมที่แข็งจนชูชันเป็นไตอย่างแรง สัมผัสสวาทที่ร้อนแรงและบ้าคลั่งดำเนินต่อไปไม่มีวี่แววว่าจะสิ้นสุด
หญิงสาวครางจนเสียงแหบเสียงแห้ง ไร้เรี่ยวแรงขัดขืนทั้งยังเสียวจนแทบไร้สติ ทำได้แค่โอนอ่อนผ่อนตามรสสวาทเร่าร้อนที่ไนท์เป็นคนมอบให้อย่างไร้ทางขัดขืน
“ซี๊ดดด กูจะแตกอีกแล้วนะ” ไนท์พูดเสียงกระเส่าพร้อมกับเร่งกระทั้นเอวสอบอย่างรุนแรงและรวดเร็วมากยิ่งขึ้น
“อ๊าๆ อ๊ะๆ อ๊างงง!”
หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของทั้งคู่กระตุกสั่น ร่างกายเกร็งพร้อมกับหอบหายใจถี่โกยอากาศเข้าปอดอย่างเหนื่อยล้าจากการเสร็จสมพร้อมกัน
“กูปล่อยน้ำของกูเข้าลึกเลยรู้สึกไหม” ไนท์แสยะยิ้มร้าย โน้มตัวลงมากระซิบข้างใบหูของเบบี้เบาๆ
“ฮึกกก ฮือออ” หยาดน้ำสีใสค่อยๆ ไหลออกมาจากตาอย่างห้ามไม่อยู่ ทำไมเขาต้องมาทำอะไรบ้าๆ แบบนี้กับเธอด้วย
เขาทำเหมือนเธอเป็นที่ระบายอารมณ์ มันเหมือนโดนข่มขืนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงตาของหญิงสาวพร่ามัวเต็มไปด้วยน้ำตา มันเหนื่อยเพลียมากเสียจนเธอสลบไปตอนไหนก็ไม่รู้
เช้าต่อมา 8.00น
พอลืมตาตื่นขึ้นมามันเหมือนผ่านสงครามโลกก็ไม่ปาน รู้สึกปวดร้าวระบมตรงนั้นอยู่ไม่น้อย
พอกวาดตามองรอบห้องก็เจอกับไนท์ที่ใส่แค่ผ้าคลุมอาบน้ำ เขากำลังนั่งจิบกาแฟสบายใจเฉิบอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงนอนแถมยังสบสายตาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“ลิลลี่อยู่ไหนคะ?” ด้วยความห่วงเพื่อน เบบี้จึงพยายามพยุงตัวเองให้ลุกนั่งพร้อมกับเอ่ยถาม
“ไอ้มังกรพาไปส่งตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“แล้วทำไมไม่ปลุก...” เบบี้เม้มปากแน่น ก่อนจะท้วงขณะที่ลุกไปใส่เสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย
อยู่ๆ ไนท์ก็เดินเข้ามาด้านหลัง แล้วดึงกระชากแขนของเธอจนต้องหันหน้าไปมองเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“มึงนี่...ต่อไปนี้กูขอสั่งห้ามมึงไปไหนกับใครอีก! เข้าใจไหม” ไนท์ครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยสั่งอีกฝ่ายเสียงแข็ง
“…”
ตึกเช่า เวลา 11.00
“ไปไหนมาอะ” ลิลลี่งัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเปิดประตูห้องที่เบบี้เปิดเข้ามา
“เมื่อคืนเมามากนะรู้ตัวไหม” เบบี้พูดก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
“ก็พี่ๆ เขาจ่ายหนักอะ เลยต้องดื่มตามที่เขาบอก” ลิลลี่แก้ตัวขณะใช้มือคลึงศีรษะตัวเองเล็กน้อย รู้สึกแฮงค์หนักจากเหล้าเมื่อคืนที่ดื่มไปเยอะ
เบบี้ซื้อโจ๊กร้อนๆ มาฝาก เธอรีบเทใส่ชามแล้วเอามาป้อนให้ลิลลี่ที่นอนซมอยู่อย่างหมดแรง
“ดีนะวันนี้เราไม่มีเรียนอะเลยดูแลลิลลี่ได้” เบบี้พึมพำพร้อมกับส่ายศีรษะไปมาเบาๆ
“ต่อไปจะระวังกว่านี้นะ” ลิลลี่ยิ้มออกมาอย่างรู้สึกดี เธอดีใจมากจริงๆ ที่มีเพื่อนรักอย่างเบบี้คอยอยู่ด้วยไม่ห่าง
ติกๆๆ
เสียงโทรไลน์ดังขึ้นขัดจัดหวะสนทนา เบบี้หยิบมาดูก็แปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นคีย์ที่โทรเข้ามา
“สวัสดีค่ะ วันนี้คงไม่ได้ พอดีต้องดูแลลิลลี่ อ๊ะ...พี่จะมาเหรอคะ?” หลังจากคุยเสร็จเบบี้ก็วางสายแล้วหยิบชามโจ๊กเตรียมจะป้อนต่อ
“ใครอะ?” ลิลลี่ถามอย่างสงสัย
“พี่คีย์อะ เขาชวนเราไปซื้อของ” เบบี้ตอบกลับหลังจากเป่าโจ๊กให้หายร้อน
“แกคุยกับพี่คีย์เหรอ...” ลิลลี่ถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มแผ่วเบา
“เปล่าหรอก ก็ทั่วๆ ไปนั่นแหละ” เธอตอบกลับสั้นๆ ไม่ได้คิดอะไร เพราะยังไงเธอกับคีย์ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากคนรู้จัก
แต่พอเบบี้กำลังจะตักโจ๊กป้อนให้ต่อ ลิลลี่กลับเบือนหน้าหนีแล้วทิ้งตัวลงนอนไปซะดื้อๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ
ก๊อกๆ
เสียงเคาะห้องดังขัดความคิด รู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นคีย์ที่บอกจะแวะมาหาแน่ๆ
“เข้ามาก่อนสิคะ ห้องแคบหน่อยนะ ^^” หลังจากบอกกล่าว คีย์ก็เปิดประตูห้อง พอเดินเข้ามาก็เห็นลิลลี่ที่นอนซมอยู่
“ลิลลี่เป็นไงบ้าง ไม่น่าบ้าจี้กินตามไอ้สองตัวนั่นเลย ฮะๆ”
“พี่คีย์มาหาลิลลี่เหรอคะ” ลิลลี่ถามเสียงเศร้าแต่คีย์กับเบบี้ไม่ได้รู้สึกเอะใจอะไร
“อื้ม ใช่แล้ว แต่ไม่เป็นไร พี่ขอนั่งเล่นที่นี่ละกัน”
สุดท้ายคีย์กับเบบี้ก็นั่งดูหนังกันที่โซฟา ส่วนลิลลี่ยังนอนอยู่บนเตียงเนื่องจากแฮงค์หนักจนขยับไม่ไหว
ติกๆๆ
คีย์หยิบมือถือตัวเองขึ้นมาดู พอเห็นว่าเป็นไนท์ที่โทรมาก็กดรับสายอย่างไม่ได้คิดอะไร
“เออว่าไง”
“มึงไปอยู่ในห้องกับเบบี้ได้ไง!” เสียงตะโกนแทรกเข้ามาผ่านสัญญาณโทรศัพท์ ทำเอาคีย์ยกโทรศัพท์ที่แนบอยู่ออกจากหูแทบไม่ทัน
“เฮ้ย ใจเย็น กูก็มาเที่ยวตามปกติ” คีย์รีบแก้ตัวเมื่อสัมผัสได้ถึงความเกรี้ยวกราดของไนท์ที่โทรมา
“กูบอกแล้วใช่ไหมว่ากูยังแดกไม่อิ่ม มึงมีสิทธิ์ไรมาแดกของกู” ต้นสายยังคงตะคอกอย่างขุ่นเคือง
“มึงอยู่ไหนกูจะไปหา ไว้ค่อยคุยกัน” หลังจากรู้ที่อยู่คีย์ก็กดตัดสายพร้อมกับถอนหายใจดังพรืด
“มีอะไรเหรอคะพี่?” เบบี้หันมาถามอย่างสงสัย เนื่องจากได้ยินเสียงตะคอกดังแว่วมาลางๆ
“ไม่รู้ไอ้ไนท์มันเป็นบ้าอะไร พี่ไปคุยกับมันก่อนนะ” คีย์ส่ายหัวก่อนจะขอตัวกลับ
“แล้วเขารู้ได้ไงว่าพี่มาที่นี่” เบบี้ย่นคิ้วเมื่อได้ฟัง รู้สึกสงสัยหนักขึ้นไปอีก
“พี่ก็ไม่รู้นะ สงสัยบังเอิญเจอรถพี่มั้ง”
สุดท้ายคีย์ก็ลากลับไปปล่อยเบบี้ให้นั่งงงอยู่อย่างนั้น ทั้งเรื่องที่เขาโทรมาด่าเพื่อนตัวเองและเรื่องที่รู้ว่าคีย์มาหาเธอที่นี่ เขารู้ได้ยังไงกัน
- ผู้เขียน
