EP.10 เจ็บปวด
796 คำ
วันสุดท้ายของการเข้าค่าย
ตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันทำกิจกรรมอีกมากมายหลายอย่าง หลังจากความสนุกสนานปนเหนื่อยได้จบลงก็ถึงเวลาพักผ่อน และทุกคนจะแยกกันไปทำอะไรก็ได้ตามอัธยาศัย
“พี่มีอะไรให้ดู ตามพี่มานี่เดี๋ยวสิ” คีย์เข้ามาชวนแล้วเดินนำออกไปทันที เบบี้จึงได้แต่ระงับความสงสัยเอาไว้แล้วเดินตามคีย์ออกไป
หลังจากมาหยุดในบริเวณที่ไร้ผู้คน คีย์ก็หันกลับมาถามเบบี้ด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
“เบบี้ชอบไอ้ไนท์ไหม?”
“ทำไมพี่ถามแบบนี้ล่ะคะ” เบบี้ถามกลับอย่างสงสัย ไม่เข้าใจว่าคีย์ต้องการอะไรถึงได้มาถามแบบนี้
“พี่ชอบเบบี้นะ พี่เลยอยากรู้ว่าชอบหรือรักไอ้ไนท์หรือยัง!” คีย์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่จริงจัง แววตาคมเผยความคาดหวังเต็มเปี่ยม
“คือว่า...” เบบี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ รู้สึกหนักใจที่จะต้องพูดปฏิเสธอีกฝ่ายตรงๆ เพราะกลัวจะเสียน้ำใจ
คีย์ที่เห็นแบบนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าเบบี้คิดอะไรอยู่ เขาถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ก่อนจะควักโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเข้าหน้าเล่นวิดีโอ “ถ้างั้นก็ดูนี่”
เสียงครวญครางกระเส่าดังเล็ดลอดออกมาจากมือถือ เขากำลังเปิดวิดีโอที่คนสองคนกำลังร่วมรักกันอย่างดุเดือด
ภาพที่เห็นทำหัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ ก่อนจะรู้สึกเจ็บแน่นตรงหน้าอก เพราะคนในคลิปคือไนท์ที่กำลังมีเซ็กซ์กับลิลลี่ที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ
“สองคนนี้เขามีซัมติงกันแน่ๆ พี่ดูออกนะ” คีย์ตอกย้ำราวกับโรยเกลือลงบาดแผลที่ถูกเปิดออกมาสดๆ
“มาบอกฉัน...ทำไมคะ” สาวน้อยถามกลับทั้งน้ำตา รู้สึกเจ็บปวดราวกับจะขาดใจตายให้ได้
“พี่ไม่สนว่าไอ้ไนท์กับเบบี้จะเอากันมากี่ครั้ง แต่ถ้าเบบี้มาคบกับพี่ พี่รับลองว่ามันจะทำอะไรเบบี้ไม่ได้อีก!” คีย์เกาะกุมมือเรียวเล็กตรงหน้าที่กำลังสั่นระริกเพราะความเจ็บปวดราวกับต้องการเยียวยาบาดแผลให้เธอ แววตาแน่วแน่จริงใจกำลังส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดให้เธอได้รับรู้อย่างไม่ปิดบัง
เบบี้ได้แต่นิ่งเงียบยืนจ้องหน้าคีย์อยู่อย่างนั้น ตอนนี้ทั้งรู้สึกเจ็บปวดและสับสนไปหมด แต่ความเจ็บปวดนั้นมีมากกว่าความสับสนเป็นร้อยเท่า เหมือนหัวใจของเธอกำลังดิ่งลึกจนไม่เห็นแสงสว่างใดๆ
กลางดึก
เบบี้ยืนมองดวงพระจันทร์ที่ลอยเด่นบนท้องฟ้า สองมือจับสร้อยที่ห้อยคอตนเอาไว้แน่น มันทั้งอึดอัดและเจ็บปวดไปหมดจนอยากจะร้องไห้ออกมาอีกรอบ
“อ๊ะ พี่ไนท์!”
อยู่ดีๆ ไนท์ก็พุ่งพรวดเข้ามาอุ้มตัวเธอเอาไว้ ก่อนจะพาเธอเข้ามาในห้องเก่าๆ ทั้งยังมีเพียงไฟหลอดเดียวคอยให้ความสว่าง แถมยังมีโต๊ะยาวที่ว่างเปล่าตั้งเอาไว้อยู่กลางห้องเท่านั้น
“คิดถึงมึงจัง” ไนท์โน้มลงมากระซิบหยอดคำหวานข้างหู ก่อนจะบีบเคล้นเต้านมแล้วดูดไซ้ไปทั่วร่างกายอย่างซุกซน ทว่าเธอเอาแต่นอนนิ่งอยู่อย่างนั้น ไม่แม้แต่จะปล่อยครางออกมาอย่างคนที่มีอารมณ์ร่วมเลยแม้แต่น้อย
“มึงเป็นอะไรเนี่ย?” ไนท์ชะงักเงยหัวขึ้นมาถาม
“จะเอาก็รีบเอาให้จบๆ ไป” สาวน้อยเบือนหน้าหนีกลั้นใจพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาใสไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้างดูน่าสงสาร เพียงแค่นึกถึงภาพที่เห็นในคลิปขึ้นมามันก็เจ็บจนแทบทนไม่ได้
“เบบี้ มึงเป็นอะไรกันแน่?”
“ก็บอกให้เอาแล้วจบๆ กันไปไง!” หญิงสาวตะคอกเสียงดังอย่างไร้ความอดทน
“เบบี้...” ไนท์ได้แต่นั่งนิ่งอึ้งไปอย่างไม่เข้าใจว่าเขาไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจกันแน่
“ฉันไม่อยากเป็นแบบนี้อีกแล้ว ไม่อยากเจอพี่ ไม่อยากคุยกับพี่ พี่อยากไปเอากับใครก็ไป จะเอากับลิลลี่อีกกี่ครั้งก็ไปเอาเลย!” ความอัดอั้นที่กักเก็บไว้ระเบิดออกมา ได้แต่ร่ำร้องพูดออกไปทั้งยังเอาแต่ร้องไห้ไม่ลืมหูลืมตา
“เบบี้มึงใจเย็นๆ แล้วตั้งสติก่อน มึงมองหน้ากูบอกทีว่าใครบอกอะไรมึง” ชายหนุ่มประคองเธอให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะใช้มือข้างนึงประคองหลังเธอไว้ แล้วใช้มืออีกข้างปาดเช็ดน้ำตาให้เธออย่างทะนุถนอม ก่อนที่เขาจะลูบไรผมที่ติดตรงใบหน้าออกให้อย่างเบามือ
- ผู้เขียน
