“เอ้า! นั่นมึงจะไปไหน เชี้ยเปอร์!”
เสียงตะโกนของภูภัทรดังขึ้นทันที เมื่อเห็นเพื่อนตัวสูงเดินดุ่มๆ ออกจากโต๊ะโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย
คูเปอร์หันกลับมานิดหนึ่ง ก่อนพูดสั้นๆ
“ไปซื้อน้ำ เดี๋ยวมา” แล้วก็เดินต่อแบบไม่สนใจใคร
เขาเดินตรงไปยังร้านเครื่องดื่มที่อยู่หน้าอาคารเรียน สายตากวาดหาป้ายเมนูที่อยากซื้อให้เธอกิน
“สตอเบอรี่นมสด”
มือใหญ่กดสั่งเมนูนั้นโดยไม่ลังเล
พอได้เครื่องดื่มมา คูเปอร์ก็เดินขึ้นอาคารเรียนเงียบๆ ไม่บอกเพื่อนฝูงสักคำ
ห้องเรียนชั้นสอง เขาจำได้ว่าเธอเรียนวิชาเลือกที่นี่ในตอนบ่าย
คูเปอร์ยืนอยู่หน้าห้อง พอเห็นว่าอาจารย์ยังไม่เข้าก็เคาะประตูเบาๆ
เพื่อนในห้องแอลลี่คนหนึ่งเปิดประตูออก แล้วชะงักนิดหน่อยเมื่อเห็นผู้ชายหน้าตาดุๆ ยืนถือแก้วสตอเบอรี่นมสดอยู่
“มาหาใครครับ”
“แอลลี่อยู่ไหม”
น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แววตาจริงจัง คนถูกถามเลยพยักหน้าก่อนจะตะโกนเรียก
“แอลลี่! มีคนมาหา!”
แอล
