ฮือ!!—-ชีวิตแอลลี่”
จ้อก!!—-
ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหนที่เธอเอาแต่คร่ำครวญเหมือนคนปลงไม่ตก รู้ตัวอีกทีท้องก็ร้องจ้อกเสียงดัง
“เฮ้อ!!หิวอีกแล้วเหรอ แล้วฉันจะออกไปยังไง เผื่อเขานั่งอยู่ข้างนอกละ ”
แต่สุดท้ายแล้วพลังหิวมันย่อมเอาชนะทุกอย่าง
แอ้ด!!~~~
เธอแง้มประตูนิดเดียวก่อนค่อยๆโผล่หน้ามา และกวาดสายตามองไปรอบๆ
“น่าจะเข้าห้องไปแล้วละ”เท้าเรียวค่อยๆย่องออกมาจากห้อง และตรงไปยังห้องครัวเมื่อทางสะดวก
“มีอะไรกินบ้างเนี่ย”
แอลลี่หานู่นหานี่เสียงเบา
“มีแค่มาม่าเองเหรอ รวยก็รวยงกชะมัด”
เธอเบ้ปากอย่างไม่พอใจ แต่ก็ยอมต้มมาม่าแต่โดยดี
เสียงน้ำร้อนเดือดปุดๆ ดังขึ้นในหม้อเล็กๆ บนเตาไฟฟ้า
แอลลี่เอื้อมมือจะหยิบถ้วย แต่ดันพลาดไปโดนหม้อขยับ
ฉ่าาาา!!
“อ๊ายยยย!! ร้อนนนน!”
น้ำร้อนกระเด็นมาโดนมือเล็กทันที
แอลลี่สะดุ้งเฮือก ถอยกรูดอัตโนมัติ มือปัดหม้ออย่างลนลาน น้ำเสียงเจ็บปนตกใจ
“โอ๊ยย! เจ็บบบบ!
