ผ่านไปพักใหญ่ พวกพี่ๆก็ทยอยเดินออกมาจากสนาม แอลลี่ที่นั่งรออยู่นานก็ยิ้มดีใจจะได้กลับแล้ว
“เหนื่อยมั้ยคะพี่ๆ”
แอลลี่ถามขึ้น ไม่ได้เจาะจงจะถามใคร
“นิดหน่อยครับ ”
เป็นภูภัทรที่ตอบ ส่วนพี่คนอื่นก็ยิ้มให้ เว้นก็แต่คูเปอร์ที่เอาแต่เงียบจนผิดปกติ หยิบกระเป๋าแล้วเดินไปที่ห้องน้ำไม่พูดกับเธอซักคำ
“เดี๋ยวรอคูเปอร์ตรงนี้ก่อนนะ มันไปอาบน้ำเดี๋ยวก็มา”
ปอร์เช่บอกน้องก่อนเดินตามคูเปอร์ไป
หลังจากรอไม่นาน คูเปอร์ก็เดินกลับมาพร้อมกลุ่มพี่ๆที่อาบน้ำเปลี่ยนชุดกันเรียบร้อย
“ไปตลาดกันไหม”
ภูภัทรถามขึ้นขณะหันมายิ้มให้แอลลี่
“ตลาดที่ไหนคะ”
“ตรงข้างมหาลัยนั่นแหละ เดินไปนิดเดียว มีโต๊ะให้นั่งด้วย รับรองขอกินเยอะมาก”
แค่บอกว่าของกินเยอะ แอลลี่ก็ตาโต
“ของกินเยอะเลยเหรอคะ ไปๆ ”
แอลลี่ตาเป็นประกายทันที รีบคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็ก แล้วเดินเคียงข้างพวกพี่ๆ ออกไป
กลิ่นของกับข้าวและเสียงจอแจของตลาดคนเดิน
