“ทะ ทำไมพี่ต้องหอม ”
เธอถามเสียงสั่น มองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ
พร้อมก้อนเนื้อที่อกข้างซ้าย ที่เต้นแรงผิดจังหวะไปหมด
คูเปอร์เลิกคิ้วนิดๆก่อนยิ้มบาง
“เพื่อเป็นการขอโทษไง”
แอลลี่เบิกตากว้าง
“ไม่เกี่ยวกันซะหน่อย”
เสียงเธอเบาหวิว เหมือนไม่มั่นใจในคำพูดตัวเองด้วยซ้ำ
คูเปอร์ไม่พูดอะไรต่อ
แต่ดวงตาเขาที่จ้องเธอแน่นิ่ง จนเธอต้องหลุบตามองต่ำ เพราะสู้สายตาของเขาไม่ไหว
เขาโน้มหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิมอีกนิด
จนเธอต้องเผลอกลั้นหายใจ
แล้วที่ว่ามากกว่านี้คือมากแค่ไหน ใจเธอเต้นแรงไปหมดแล้ว ไหนจะกลิ่นตัวที่มันหอมๆของเขา ผสมกับหน้าหล่อคมคายนั่นอีก มันอันตรายเกินไปสำหรับคนด้อยประสบการณ์แบบเธอ การถูกเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน มันช่างดูอ่อนต่อโลกภายนอกซะจริง
“แล้วหายโกรธรึเปล่า ถ้ายังไม่หายจะทำมากกว่านี้”
“ยะ อย่านะ ไม่โกรธแล้ว”
แอลลี่รีบใช้มือเล็กสองข้างปิดหน้าไว้ กลัวเขาทำอย่างที่พูดจริงๆ
คูเปอร์หัวเร
