คูเปอร์เงยหน้าขึ้นนิดหน่อย
“ไม่ปากดีแล้วเหรอ”
“หยุดเถอะ… ฉันขอร้อง”
เสียงของเธอสั่นไหวแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ สบตาคมกริบที่จ้องมองมาอย่างกดดัน
เขาหัวเราะเบาๆในลำคอ คล้ายเย้ยหยัน
“ขอร้องอะไร เธอเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าไม่อยากเป็นพี่น้อง”
“แต่ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้”
เธอสวนกลับทันควัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“แต่ ฉันอยากให้มันเป็นแบบนี้”
เขาตอบเรียบๆดวงตาแน่วแน่
“ก่อนหน้านี้มีแต่คำว่าพี่น้อง ฉันก็ไม่เคยแตะต้องเธอเลย จนเธอเป็นคนพูดเองว่าไม่ต้องการ”
เธอส่ายหน้าเบาๆพยายามกลั้นสะอื้น
“ฉันขอโทษ ถ้าทำให้พี่โกรธ ได้ไหม ให้ฉันกลับไปเป็นน้องของพี่เหมือนเดิม”
เธออ้อนวอน ดวงตาเต็มไปด้วยความหวังริบหรี่
แต่เขากลับหัวเราะในลำคออีกครั้ง
“ให้เธอกลับไปเป็นน้องเหรอ ตอนนี้ไม่ทันแล้ว”
เธอตัวสั่นน้ำตาคลอ
“ไม่ทันเหรอ”
“ใช่ ไม่ทันแล้ว”
เขาเน้นคำชัดเจนและหนักแน่น
“เพราะฉันข้ามเส
