“ให้พวกพี่รอเป็นเพื่อนไหมครับ”
รุ่นพี่วิศวะยังไม่ละความพยายาม ชวนคุยไม่หยุด พลางขยับเข้ามาใกล้อีกนิด
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวพี่ชายจะโกรธ พี่เขาดุมากค่ะ”
แอลลี่รีบตอบพร้อมฝืนยิ้ม รู้สึกอึดอัดจนอยากลุกเดินหนีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกัน
“หืม คณะวิศวะพวกพี่ตึงสุดแล้วนะครับ ถ้าพี่ชายน้องมาก็ดีสิ พี่จะได้ขอจีบน้องสาวไปเลย ฮึฮึ”
เสียงหัวเราะของกลุ่มรุ่นพี่ดังขึ้นอย่างคึกคะนอง
แอลลี่กำมือถือแน่นขึ้นกว่าเดิม พวกนี้ไม่ยอมไปสักที
“ว่าแต่ พี่ชายน้องชื่ออะไรครับ เผื่อพี่รู้จัก”
อีกคนยิ้มมุมปาก ถามด้วยน้ำเสียงกึ่งหยอกล้อกึ่งท้าทาย
ยังไม่ทันที่แอลลี่จะอาปาก เสียงเข้มจัดก็ดังแทรกขึ้นมาแบบไม่ให้ตั้งตัว
“กูเอง”
เสียงทุ้มต่ำเต็มไปด้วยความไม่พอใจดังขึ้น
รุ่นพี่ทั้งหมดหันขวับไปตามเสียงทันที เห็นร่างสูงในชุดวิศวะหล่อเนี๊ยบเดินเข้ามา พร้อมสายตาคมกริบที่มองมาอย่างเอ
