พอลงจากรถเธอก็เดินเข้าลิฟต์ไปกับเขาเงียบๆ ในเมื่อเค้าไม่อยากให้เธอยุ่ง เธอก็จะไม่ยุ่ง ตอนแรกกะว่าจะเตือนเรื่องของอรอิน แต่ตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้วละ
“ฉันไม่กินข้าวเย็นนะ ไม่ต้องทำเผื่อ”
เธอพูดเสียงห้วน ก่อนเดินหายเข้าห้องนอนไป
ปึ้ง!!
พร้อมปิดประตูเสียงดัง
ปึก!!ปึก!!ปึก!!
“คำก็เด็ก 2คำก็เด็ก เด็กมากป่ะ ได้เดี๋ยวมีแฟนให้ดู ”
กำปั้นเล็กทุบลงที่หมอนอย่างอัดอั้น ก่อนหน้าเหมือนเธอกับเขาเริ่มญาติดีกันแล้วแท้ๆ แต่พออรอินมาขอคืนดี ก็กลับมาดุด่าเธอเหมือนเดิม
คิดแล้วก็เจ็บในอก น้ำตาไหลเงียบๆอย่างน้อยใจ
แอลลี่ : พี่วินคะ วันนี่พี่ว่างรึเปล่า
“บอกว่าฉันเป็นเด็ก ต่อไปฉันจะทำอะไรแบบที่ผู้ใหญ่ทำกันบ้าง”
เธอบ่นงึมงำ ทั้งพิมพ์แชทหาพี่วิน คนเดียวที่เธอคิดได้ในตอนนี้
พี่วิน : ว่างครับ ว่าแต่มีอะไรรึเปล่า
แอลลี่ : พอดีลี่เบื่ออาหารที่ห้อง อยากชวนพี่วินไปหาอะไรอร่อยๆกิน พี่ไปกับลี่ไหมคะ
พี่วิน :
