ภายใต้สีหน้าเรียบเฉยหากแต่แววตาของแพทย์หนุ่มกลับดูแพรวพราว ภัคร์พิมลไม่มีโอกาสได้เห็นเพราะทันทีที่พูดจบเจ้าตัวก็ก้มหน้าก้มตาลงเพราะความขัดเขินที่ตัวเองดูใจกล้าบ้าบิ่นจนเกินควร จนคิดว่าหากธนดลรู้เรื่องนี้อาจจะหยิบไม้เรียวมาฟาดเธอก็ได้ และเพราะไร้คำตอบใดๆ จากร่างสูงภัคร์พิมลก็ใจแป้ว จึงแก้เก้อด้วยการหนีไปอาบน้ำ
“พายน์ว่าพายน์ไปอาบน้ำก่อนที่กว่าค่ะ”
ว่าแล้วก็ลุกจากโซฟา หากแต่ไม่ทันได้ขยับเท้าร่างของหญิงสาวก็ปลิวหวือไปนั่งแหมะอยู่ที่ตักแกร่ง ดวงตาคู่สวยเบิกโพลง ไม่ทันได้ตั้งตัวริมฝีปากอุ่นจัดก็ทาบทับลงมา
ภัคร์พิมลจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ถึงกระนั้นก็ยอมเปิดปากให้เรียวลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้ามา เรียวลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดรัดรัง ความหวานซาบซ่านแล่นปราดไปตามรูขุมขน แพทย์หนุ่มละเลียดชิมความหวานจากริมฝีปากอ่อนนุ่มอย่างใจเย็นไม่เร่งเร้า หากแต่ทำให้คนบนตักสะท้านไหว จุมพิตอ้อยอิ่งยังคงดำเนินต่อไปจนกร
