สองอาทิตย์ต่อมา
กอบกุลรับผลตรวจดีเอ็นเอที่ไปตรวจกับภัคร์พิมลเมื่อสัปดาห์ก่อนโดยที่ครอบครัวของเขาไม่มีใครล่วงรู้เรื่องนี้จากมือของชมชาญ ผลระบุชัดเจนว่าภัคร์พิมลไม่เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับเขาอย่างที่เจ้าตัวบอก กอบกุลเอนหลังพิงเข้ากับเบาะนวมหรูหราภายในบ้านหลังใหญ่ คิ้วขมวดมุ่นอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะเรียกชมชาญให้เข้ามาหา
“ชมชาญ มาหาฉันหน่อย”
“ครับคุณท่าน”
ชมชาญขยับเท้ามาอยู่ตรงหน้ากอบกุลอย่างกุลีกุจอ ก่อนจะรับเอาซองผลตรวจดีเอ็นเอจากมือของกอบกุลมา แล้วยืนรอคอยรับฟังคำสั่ง
“เอาซองนี้ไปทำลายซะ อย่าให้ใครเห็นเป็นอันขาด โดยเฉพาะคุณหญิงกับหนูบัว”
“ครับคุณท่าน”
รับคำแล้วชมชาญก็รีบไปจัดการตามคำสั่งของกอบกุล ทิ้งกอบกุลเอาไว้กับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง และความจริงที่ไม่มีทางได้รู้นั่นก็คือกัลยาตายไปแล้ว และลูกของตนยังมีชีวิตอยู่ ลูกที่ตนเคยเจอแล้วแต่ไม่มีโอกาสได้เรียกแทนตัวว่าพ่อ สุดท้ายก็ได้แต่
