“ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมแสดงความยินดีในงานแต่งของพายน์กับพี่หมอในวันนี้นะคะ รักเหมือนกัน แต่ที่เหนือกว่าก็คือพายน์รักพี่หมอมาหกปี อาจจะไม่รักตลอดไปแต่สัญญาเหมือนกันว่าอย่างน้อยก็อีกห้าสิบถึงหกสิบปี รักพี่หมอนะคะ”
บ่าวสาวโผเข้ากอดกันพร้อมเสียงปรบมือและเสียงผิวปากของแขกเหรื่อในงาน โดยเฉพาะแก๊งเพื่อนสนิทของวีรภัทรกับภัคร์พิมลที่ยืนเกาะกลุ่มกันพากับปรบมือรัวๆ และวินธัยถูกใจถึงกับผิวปากแซว ก่อนพิธีกรซึ่งก็คือแพทย์ร่วมรุ่นของวีรภัทรจะขอขัดจังหวะ
“ขอขัดจังหวะเล็กน้อยนะครับก่อนที่เจ้าสาวจะจมหายไปในอกของเจ้าบ่าว”
เสียงหัวเราะร่วนดังขึ้นพร้อมกับบ่าวสาวที่ค่อยๆ ผละออกจากกันด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มระคนขัดเขินโดยเฉพาะภัคร์พิมลที่หน้าแดงซ่านไปทั่วทั้งดวงหน้าหวาน
“ถึงช่วงเวลาสำคัญที่สาวโสดและไม่โสดแต่อยากโสดรอคอยแล้วครับ บอกไว้ก่อนว่าค่ำคืนนี้พิเศษมาก ช่อดอกไม้ที่เจ้าสาวจะโยนมีรางวัลซุกซ่อนอยู่ด้วย เป็นเช
