“ใจร้าย” เขาพ้อ ดูทำหน้าทำตาเข้าสิ ไม่คิดเลยว่าสามีจะเป็นคนแบบนี้ไปได้ รัตนปาตียิ้มไม่หุบ ก็เธอหุบยิ้มไม่ได้จริงๆ
“เราจะพักที่นี่อาทิตย์นึงเหรอคะ” เธอเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นเขามองเธอไม่วาง สายตาแบบนี้อันตรายต่อหัวใจของเธอที่สุด
“ครับ หรือสักเดือนดี อาทิตย์เดียวดูจะน้อยไป” เขาตามมาคร่อมทับร่างเธอเอาไว้ มือเท้ากับพนักโซฟา กักเธอไม่ให้หนีไปไหน
“เราต้องรีบพาคุณแม่ไปผ่าตัดตานะคะ” เธออ้อมแอ้มตอบ จริงๆ ถ้าเขาจะอยู่สักเดือนเธอก็ไม่ขัดเขาหรอกนะ
“นึกว่าจะรอดเหรอ กลับไปก็ไม่รอด”
“แน้...” เธอค้อนให้เขา นำทัพยังคร่อมร่างกักเธอเอาไว้ เขาค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาหา ก่อนที่ริมฝีปากร้อนๆ จะสัมผัสกับกลีบปากเต็มอิ่มของเธอ
รัตนปาตีครางรับ เธอเลื่อนมือไปลูบต้นคอแกร่งของเขา นำทัพครางอย่างพึงพอใจเช่นกันที่เธอจูบตอบเขาอย่างแสนหวาน นำทัพกดร่างบางให้นอนไปกับโซฟาตัวยาว เขากำลังจะตามไปทาบทับ ถ้าไม่มีเสียงอุทานเกิดข
