“ลูกหลับไปแล้ว” เขาหาเรื่องพูดกับภรรยา เธอเฉยเสียเมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็เรียกพี่เลี้ยงมาดูแลบุตรชายตัวน้อย เพราะตัวเองอยากลงไปดูแลเรื่องอาหารในห้องครัว
“พี่ช่วยทำไหม” นำทัพตามมาง้อ เหมือนสาวใช้จะรู้รีบหลีกทางให้เจ้านายทั้งสอง
“ว่างงานเหรอคะ”
นำทัพยิ้มเมื่อภรรยาโต้ตอบกลับมา อย่างน้อยเธอก็ยอมคุยกับเขาบ้าง ไม่ได้เงียบเหมือนครั้งแรกๆ เขาเริ่มจะมีหวังขึ้นมามากกว่าเดิม
เมียหาย!!!
นำทัพเดินเข้าห้องแล้วเงียบเชียบ ภรรยาของเขาไม่ได้อยู่ในห้อง พอคิดได้ก็ไปห้องของลูกชายตัวน้อย เธออยู่ตรงนั้น นอนอยู่บนฟูกสีชมพูน่ารักอย่างแสนสบาย
“ข้าวหอม” นำทัพไปนั่งใกล้ๆ กับฟูกของเธอ ก่อนจะก้มลงไปเรียกเบาๆ รัตนปาตีปรือตาขึ้นมอง ก่อนจะหันหลังให้เขาเหมือนไม่อยากคุยด้วย นำทัพใบหน้าเหลอหลา
“อุ๊ย! ปล่อยนะคะ น้ำท่าไม่อาบ มากอดเค้าทำไม”
“ขอโทษนะ คิดถึงมากไปหน่อย เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวมานอนด้วย มา
