รัตนปาตีอยู่คุยกับญาติๆ ของสามีอีกครู่หนึ่งก็ถูกนำทัพดึงออกไปเต้นรำข้างนอก เธอตกประหม่าเล็กน้อยเมื่อถูกมองจากแขกในงานไม่วางตา
“คนมองเรากันจังเลยค่ะพี่ใหญ่” เธอกระซิบบอกเขาเมื่อถูกพามาที่ฟลอร์เต้นรำ
“เขามองคนสวยไง แต่พี่ไม่ค่อยชอบเลย เวลาผู้ชายมองข้าวหอมไม่วางแบบนี้” เขาแสดงสีหน้าว่าหึงจนเธอหัวใจพองโต ก็เขาหวงเธอจนออกนอกหน้า
“ข้าวหอมก็ไม่ชอบค่ะ ข้าวหอมเสียมารยาทหรือเปล่าคะที่ไม่ชอบผู้หญิง ซึ่งเป็นแขกในงานของพี่ใหญ่”
“ไม่ชอบอะไร”
“ไม่ชอบให้พวกเธอมองค่ะ ข้าวหอมรู้สึกหึงค่ะ” เธอบอกเขาตรงๆ ไม่อ้อมค้อม นำทัพหัวเราะชอบใจ
“ดูเอาเถอะ หัวเราะข้าวหอมทำไมคะ” เธอเอ่ยถาม เมื่อเขาพาเธอขยับไปตามเพลง
“ชอบให้หึงน่ะสิ ถ้าไม่หึงแสดงว่าพี่ไม่สำคัญเลย”
“พี่ใหญ่สำคัญกับข้าวหอมเสมอค่ะ”
“ขอบใจนะ”
“คะ...” เธองงว่าเขาขอบใจเธอเรื่องอะไร
“เรื่องลูกน่ะ ขอบใจที่ให้ลูกชายที่น่ารักกับพี่ และให้ลูกดื่มนมจากอกแม
