พอคิดถึงเรื่องเสื้อที่สั่งตัด เธอก็นำออกมาและจัดเข้าตู้ ยังไม่ได้ลองอย่างเป็นทางการ ว่าคับหลวม ใส่ได้หรือไม่ จะได้ส่งคืนไปแก้ เพราะมัวแต่ยุ่งๆ กับเรื่องของคุณจรรยาที่จะผ่าตัดดวงตา เธอเลยลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท ตอนแรกคิดว่าจะแก้เอง แต่ต้องดูแลเรื่องอื่นๆ ในบ้านและแม่สามี จึงคิดว่าส่งกลับไปแก้ที่ร้านน่าจะดีกว่า
“วันก่อนชุดที่ตัด เอากลับมาก็ยังไม่ได้ลอง วันนี้ก็ลองสวมดู เผื่อต้องแก้ตรงไหน” เขาเอ่ยขึ้นเหมือนเข้ามานั่งอยู่ในใจเธอ
“ค่ะพี่ใหญ่ เอาไว้ค่อยลองก็ได้ค่ะ” เพราะเขาอยู่ด้วย จะรีบกระโจนไปเปิดตู้ ถอดเสื้อผ้าแล้วลองก็กระไรอยู่ เดี๋ยวเขาจะหาว่ายั่ว ทั้งๆ ที่เขาชอบบอกให้เธอยั่วก็เถอะ แต่นี่มันโจ่งแจ้งเกินไป
เข้าใจว่าเป็นสามีภรรยาที่นอนเตียงเดียวกัน แต่การจะให้มาแก้ๆ ถอดๆ เธอก็รู้สึกขัดเขินอยู่เหมือนกัน และอาจจะไม่เหมาะด้วย เธอคิดไปว่าเขาจะหาว่าเธออยากยั่วเหมือนที่ผ่านมานั่นแหละ
นำทัพชอบว่า
