เลกซัสถูกขับเข้ามาจอดในโรงรถของบ้านหลังใหญ่ บลูกวาดสายตามองไปรอบๆ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่เขารู้ว่ามีใครบางคนกำลังรอเจออยู่ในบ้าน มือขาวยกขึ้นแนบลงยังหน้าอกข้างซ้าย รับรู้ถึงจังหวะหัวใจที่เต้นรัวเร็ว เราไม่ได้เจอกันบ่อย เป็นบลูเองที่พยายามหลบเลี่ยงแม้จะรู้ว่ามันทำแบบนั้นไม่ได้ตลอดไป เขาต้องต่อสู้กับความคิดและความรู้สึกที่มันสวนทางกัน
อากาศวันนี้เย็นสบาย แต่มันแลกมากับลมหอบใหญ่ที่พัดพาเอากลิ่นฝนมาด้วย ท้องฟ้าตรงนู้นครึ้มอย่างน่ากลัว บลูคิดว่าอีกไม่นานฝนก็คงตกหนัก เขาเกลียดฝน ไม่รู้คนอื่นเป็นไหม… ทุกครั้งที่ฝนตกแล้วบลูต้องอยู่คนเดียว ความรู้สึกโดดเดี่ยวจะเพิ่มทวีคูณขึ้นทุกครั้ง
บลูสูดลมหายใจ มองประตูบานใหญ่ ก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน บ้านที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแสนอบอุ่น และโดยไม่ทันตั้งตัว เขาถูกใครบางคนที่ตัวใหญ่กว่ามากคว้าไปกอดจนจมอก
“คนสวยของพี่คิล”
กลิ่นกายที่บลูรักและคิดถึง…
ดวงตาสี
