ทั้งสี่นั่งคุยกันจนดึก แล้วต่างก็คิดเรื่องของตัวเองโดยไม่ปริปากบอกเล่าให้ใครฟัง จนธีรวัชรเห็นว่าดึกมากแล้วจึงขอตัวกลับ
“บ้านพักของคุณธีอยู่ที่ไหนนะครับ นั่งคุยกันตั้งนานก็ลืมถาม”
ก้องทวีปซักถามเมื่อแขกคนสำคัญกำลังจะกลับ
“ฝั่งโน้นนะครับ ไม่ไกลกันเท่าไหร่ ผมคงต้องขอตัวก่อน นี่ก็ดึกมากแล้ว”
ธีรวัชรตอบเสียงสุภาพ หันไปมองคนข้างๆ เพื่อเป็นการบอกว่าสมควรกลับได้แล้ว เพ็ญพิชชาขยับตัวทันทีเมื่อสามีส่งสัญญาณมาบอกกลายๆ ว่าให้ลุกขึ้นจากโต๊ะ
“โชคดีนะครับคุณธี น้องเพ็ญ” ก้องทวีปยืนขึ้นเพื่อส่งทั้งสอง
“โชคดีนะคะ พี่ธี คุณเพ็ญ”
สองสามีภรรยาเจ้ามือเลี้ยงอาหารกล่าวอวยพรด้วยใบหน้ายิ้มแย้มไม่แพ้กัน
“โอกาสหน้าผมคงต้องขอเลี้ยงคุณก้องกับหวานเป็นการตอบแทนบ้างนะครับ” ธีรวัชรอาสาขอเป็นเจ้ามือบ้าง
“ยินดีครับ”
ก้องทวีปรีบตอบแล้วกอดรัดร่างภรรยาแนบกาย เมื่อลับร่างของแขกไปแล้ว อันดามันกระทืบเท้าบนหลังเท้าสามี
