เนื่องจากรีสอร์ทอยู่ติดกับป่าเขาลำเนาไพรที่มีอาณาเขตกว้างขวางหลายร้อยไร่ โกหกแบบนี้เธอคิดว่าเล่นแรงไป ป่านนี้ก้องทวีปจะเป็นยังไงบ้างไม่รู้
“ก็ไปตามสิ ใครห้ามล่ะ”
“นี่ยัยหวาน ไม่เป็นห่วงพี่ก้องเลยหรือไง”
หญิงสาวกอดอกถามเพื่อน
“โธ่... เลิกบ่นสักทีสิริน พี่ก้องไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อฉันสิ ป่านนี้คงหาทางกลับไม่ถูกเท่านั้นเอง”
เธอเชื่อเลยจริงๆ ว่าเพื่อนรักนี่หาเรื่องแกล้งคนอื่นได้ตลอด
“ฉันล่ะเชื่อแกจริงๆ”
เจ้าของรีสอร์ทสาวถึงกับปวดขมับเลยทีเดียว
“นี่... อย่าลืมทำตามที่หวานสั่งนะ บอกไปว่าจับเสือเข้ากรงได้แล้ว”
“แกจะบ้าหรือไง ไม่ใช่ปลานะที่จะจับได้ง่าย”
“โธ่ ไม่เห็นจะยากบอกว่ายิงกระสุนยาสลบอะไรใส่แล้วก็แบกกลับก็สิ้นเรื่อง”
“ถ้าพี่ก้องถามถึง จะให้บอกว่าไง”
มณีรินมองเพื่อนที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความหมั่นไส้ทำอะไรพิเรนทร์ตลอด
“บอกว่าฉันหกล้มตอนเสือจะตะครุบ แล้วสลบไปตอนเสือถูกยิงด้วยยาส
