ก้องทวีปนิ่งคิดตามคำพูดของภรรยา...
“ครับๆๆ ผมจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ อย่ามาหลอกมาหลอนผมเลยครับ ผมกลัวแล้ว”
ก้องทวีปแกล้งว่าให้สมจริงสมจัง ไม่อยากให้ภรรยาหน้าแตก
“ฮ่าๆๆ รู้ก็ดีแล้ว ถ้าเจ้ายังไม่ดีกับภรรยา ข้าจะมาหักคอเจ้า”
อันดามันชอบใจที่เห็นเขากลัว แถมยังรับปากให้เธอพึงพอใจ แม้จะด้วยความกลัวหรืออะไรก็ตาม แต่การที่ได้พูดความในใจกับเขาไปก็ดีไม่น้อย
“จะตามไปหักที่กรุงเทพเลยเหรอครับ”
ผีเงียบไป... เขาจึงลอบมองลอดผ้าห่ม ปรากฏว่าผีไปแล้ว ถ้าจะพูดให้ถูกคือเมียเขาไปแล้ว คงกลับไปนอนหัวเราะเยาะเขาอยู่ล่ะสิ
อันดามันรีบปิดประตูห้อง สลัดผ้าถอดหน้ากากออก หัวเราะจนท้องแข็งที่เห็นท่าหวาดกลัวของสามี แต่คิดถึงคำพูดที่โต้ตอบกันก็หงุดหงิดยิ่งนัก
หน็อย... บังอาจว่าเธอขนาดนี้เชียวเหรอแต่ก็รู้สึกดีที่ได้พูดอะไรหลายอย่างให้เขารู้ว่าจริงๆ เธอไม่ใช่ไม่อยากทำอาหารให้เขากินหรอกนะ แค่ทำไม่เป็นต่างหาก
ก้อ
