“ทำอะไรคะพี่ก้อง”
อันดามันละเมอถามเสียงดุ ก้องทวีปรีบพลิกตัว แต่พลิกหลายตลบไปหน่อยจึงเสียหลักพลัดตกจากเตียง
“โอ๊ย!”
เสียงร้องโอดโอยทำให้อันดามันสะดุ้งตื่น มองสามีที่นอนแอ้งแม้งอยู่ข้างเตียงตาโต แต่ต้องปิดตาเมื่อเห็นเงารางๆ ว่าเขาเปลือยเปล่าเพราะโคมไฟที่หัวเตียงยังเปิดสว่างอยู่
“พี่ก้องเป็นอะไร” หญิงสาวถามทั้งที่ยังปิดตา
“พี่ฝันร้ายน่ะ เลยละเมอตกเตียง”
ร่างสูงกุมสะโพกด้วยความเจ็บ คาดโทษหญิงสาวเอาไว้ในใจคลานขึ้นเตียงเบาๆ เขาควรรู้ว่าเธอชอบละเมอ และก็ดันละเมอตอนเขากำลังคิดอกุศลกับเธอ แถมตกเตียงทุกที ชีวิตนี้เขาคงกระดูกหักหรือผุกร่อนก่อนวัยอันควรเป็นแน่
“เหรอคะ” ถามแบบไม่ค่อยเชื่อ
“นอนเถอะพี่ง่วงแล้ว”
เขาตัดบทตะแคงร่างนอนอีกครั้ง หญิงสาวจึงล้มตัวลงนอนบ้าง ชายหนุ่มคิดว่ายังไงคืนนี้ก็ต้องเผด็จศึกยัยตัวแสบให้ได้ อดทนอดกลั้นนอนนิ่งได้สักพักก็แอบมองคนข้างๆ เห็นเธอนอนหลับสบายลมหายใจสม่ำ
