“คิดถึงจังเลย” อันดามันอุ้มทั้งสองตัวด้วยความคิดถึง
“สวัสดีครับนม สวัสดีครับพี่พลอย” ก้องทวีปไหว้คนทั้งสอง
“เป็นยังไงบ้างคะ นมมาเยี่ยม... เจอกับคุณพลอยหน้าบ้านพอดี” หญิงสาวสองคนผู้เป็นแขกมองตากันยิ้มๆ
“สบายดีครับ/ค่ะ” ทั้งสองตอบพร้อมกัน
“ดีใจจังเลยค่ะ ได้คนมาสอนทำอาหารแล้ว หวานกำลังอยากเตรียมอาหารเย็นอยู่พอดีค่ะ”
อันดามันยิ้มสดใส แม้ไม่ชอบทำอาหาร แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วว่าจะปรับปรุงตัวเอง ไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อคนที่เธอรัก
“งั้นวันนี้เห็นทีต้องให้แม่ครัวใหญ่อย่างนมทิพย์เป็นหัวเรือ”
พลอยไพลินยิ้มหวานให้หญิงสูงวัยที่ผ่านร้อนผ่านหนาวเรื่องงานครัวมามากกว่า
“ได้เลยค่ะ”
นมทิพย์ยิ้มรับแล้วเริ่มปฏิบัติการสอนลูกศิษย์ที่ตั้งอกตั้งใจเต็มที่
ก้องทวีปจึงขอตัวเพราะไม่รู้ว่าภรรยาไปนัดแนะกับทั้งสองตอนไหนเรื่องสอนทำอาหาร เขาไม่อยากอยู่รบกวนสาวๆ จึงเข้าห้องทำงาน เป็นห้องที่เขาใช้วาดภา
