มาริสาไม่ได้ตอบทินพันธ์ แต่กลับหันมาส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้ชายหนุ่มแทน
“ครับ ฝันดีนะริสา”
อิศรายิ้มหวานให้เธอตอบ
"งั้น…ขอตัวนะจ๊ะ เด็ก ๆ"
ตุลรยาหันมาแตะที่ไหล่ของอิศราเบา ๆ พลางสบตา ก่อนที่สองแม่ลูกจะเหลือบมองหน้ากันครู่หนึ่ง แล้วต่างคนจึงต่างแยกย้ายกลับเข้าห้องของตัวเองไป ทิ้งให้สองหนุ่มพ่อลูกยืนหงอย ๆ อยู่ตรงนั้นต่อไป
"อ้าวพ่อ ไม่กลับห้องรึไง จะยืนอีกนานมั้ยเนี่ย"
อิศราเอ่ยเรียกทินพันธ์ ที่กำลังมองตามสองสาวด้วยแววตาละห้อย
"เออ ๆ"
ฝ่ายพ่อหันมาตอบ พลางถลึงตาใส่ ก่อนจะจ้ำอ้าวเดินนำหน้าลูกชายไปก่อน ชายหนุ่มจึงรีบวิ่งตามไปทันที
"พ่อใส่กางเกงตัวเดียว ออกมาจากห้องทำไมเนี่ย ฮ่า ๆ"
เขาโน้มหน้ามากระซิบหัวเราะใกล้หูทินพันธ์
"หึ! แล้วใครเขาใส่กางเกงสองตัวกันล่ะวะ ห๊ะ!"
ทินพันธ์หันมาเอ็ดตะโรใส่ แล้วใช้ฝ่ามือใหญ่ตบแรง ๆ มาที่ศีรษะของอิศรา
"โอ๊ยพ่อ! เจ็บนะเนี่ย…แล้ว…"
สองคนพ่อลูก เดินบ่นพึม
