ตอนนี้ผมกับวายุอยู่ที่อเมริกาเป็นวันที่สองแล้ว และกำลังรอรายงานจากคนของผมที่สั่งให้ตามหาควีนจากที่ต่างๆตั้งแต่รู้ว่าเธออยู่ที่นี่ เพราะหลินเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควีนจะไปที่ไหน เธอแค่จองตั๋วให้ลงที่นิวยอร์กเท่านั้น แต่อย่างน้อยก็ยังดีที่ลงเมืองไหน จะได้ลดเวลาไปได้
แต่ที่จะเสียเวลาก็คงจะเป็นที่พวกผมไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ว่าญาติคนไหนของเธออยู่ที่นี่ ทำอะไร เลยต้องไล่สืบหาจากทุกที่
“ถ้าเรารู้เรื่องของเธอบ้างก็คงดี” วายุพูดขึ้นหลังจากนั่งด้วยความเหนื่อย
“อืม” เพราะความเข้าใจผิดก็เลยสนใจแค่เรื่องทรมานเธอ พอตกหลุมรักเธอ กลับไม่ได้สนใจอะไรเลย นอกจากเธออย่างเดียว พอเธอหนีไปแบบนี้ มันเลยทำให้ผมเสียเวลามาถึงสองปี เพราะถ้าเกิดตอนนั้นได้รู้ ว่าเธอมีญาติอยู่ที่นี่ป่านนี้คงได้เจอเธอแล้ว
Rrrrr แล้วเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมหยิบมาดูเห็นว่าเป็นคนของผมนั่นเอง
“ว่าไง” ผมถามออกไปด้วยความร้อนใจทันที
(ได
