"เฮีย! พี่มิเชล!"
พริกหอมถึงกับยกมือขึ้นปิดปากตัวเองด้วยท่าทางตกตะลึง เมื่อฝ่ามือนุ่มนิ่มของฉันฟาดลงบนแก้มของแทนไทเพื่อนระบายโทสะ จนหน้าหล่อๆ ของเขาหันขวับไปตามแรงตบ รอยแดงรื้นขึ้นข้างแก้มทำเอาหัวใจของฉันกระตุกวาบเริ่มได้สติ
"ทะ...แทน" ฉันเองก็ตกใจไม่แพ้กันแต่พอจะเดินเข้าไปหาเขากลับยกมือห้าม คนตัวสูงใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มพลางใช้มือจับกามเอียงไปเอียงมาด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"พริกกลับไปก่อนไป"
"แต่ว่าเฮียคะ..."
"ไปซะ เดี๋ยวเฮียโอนค่าเสียเวลาให้"
เขาบอกกับพริกหอมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ในขณะที่สายตาคมจับจ้องมาที่ฉันแบบไม่ละสายตา ทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจนถอยหลังช้าๆ ไปสองสามก้าว เพราะแทนไทไม่เคยมองฉันด้วยสายตาน่ากลัวแบบนี้
"หนูลาล่ะค่ะ" พริกหอมยกมือไหว้เราทั้งคู่จากนั้นก็เดินออกจากห้องไปเงียบๆ ทำให้เหลือเพียงฉันกับแทนไทในบรรยากาศตึงเครียด
"แม่งเอ๊ย ปากแตกเลยเหรอวะ" แทนไทเดินเข้าไปบ้วนเลือดทิ้ง
