พอมิเชลตื่นก็ไม่พบแทนไทอยู่ในห้องเสียแล้ว นาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์บอกเวลาเกือบแปดโมงเช้า เวลานี้สำหรับแทนไทเรียกว่าสาย เพราะจริงๆ เขาทำงานกับปฐพีแทบจะตัวติดกันยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยก็ว่าได้ จะกลับมานอนคอนโดบางวันเช่นวันหยุดกับวันที่เมาหนักๆ เท่านั้น
ร่างเล็กเดินงัวเงียเตรียมกลับห้องของตัวเอง ทว่าสายตาดันไปสะดุดเข้ากับเซทอาหารบนโต๊ะอาหารก็ถึงกับยิ้มกว้างออกมา เมื่อพบว่ามีโจ๊กหมูพิเศษขิงเพิ่มไข่ลวกถูกจัดวางไว้อย่างน่าทาน ข้างๆ กันมีโกโก้ร้อนปาท่องโก๋ด้วยสองตัว แค่หน้าตาอาหารก็รู้แล้วว่าแทนไทออกไปซื้อที่ร้านประจำมาให้ แต่ร้านนั้นอยู่ไกลมากเลยนะ อารมณ์ดีเรื่องอะไรถึงได้ใจดีไปซื้อมารอแต่เช้า คิดแล้วก็ยกโทรศัพท์ในมือขึ้นมาถ่ายรูปแล้วส่งไปขอบคุณเขาตามปกติ
ถึงแม้เขาจะไม่ได้ตอบอะไรกลับมาแต่มันก็ทำให้เธอยิ้มกับหน้าจอโทรศัพท์ราวกับคนบ้า แค่ได้ฝันว่าแทนไทเป็นสามี แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
มิเชลนั่งลงทานอาหา
