ตอนที่ 27
คำสัญญาวัยเด็ก
น้ำทิพย์ โผเข้ากอดร่างกำยำตรงหน้าอย่างลิงโลด ซุกแก้มกับแผงอกแน่นเครียด และกอดตัวเขาไว้แน่นทั้งที่ยังสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว แต่ตายังชำเลืองมอง มานพที่ยืนอยู่มุมห้องด้วยแววตาขุ่นเคือง
“ไม่เป็นไรแล้วครับ” เจคอบ เอ่ยเสียงอ่อนโยน ก่อนจะพยักหน้าให้คนของเขา มาจัดการเก็บกวาด
“มะ ..มึงทำกับกูแบบนี้ พ่อกูไม่เอามึงไว้แน่”
สายฟ้ากัดฟันแน่น ตัวสั่นเทาเพราะความเจ็บปวดจากรอยกระสุนทั้งสองแห่ง
“พ่อมึงนะเหรอ นั่งตัวสั่นอยู่ห้องข้างๆกับน้องมึงไง”
ยังไม่ทันที่จะพูดจบ ร่างของเจ้าพ่อฝางเมืองก็ถูกนำเข้ามาในห้อง ด้วยตัวที่สั่นงันงก น้ำทิพย์ไม่แน่ใจว่า เจคอบไปทำเช่นไรแล้วทำไมเจ้าพ่อถึงดูกลัวได้ขนาดนั้น
“ไอ้สาย จะทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาพ่อก่อน พวกผมต้องขอโทษคุณเจด้วยนะครับ อย่าถือสาหาความพวกผมเลย”
เจ้าพ่อฝางเมือง ก้มลงคำนับต่อหน้าเจคอบ ทำให้สายฟ้างต้องเบิกตามองอย่างตระหนกยิ่งกว่าก
