เหลี่ยมรักร้าย ... นายเพลย์บอย

เจอกันทีมีแต่เรื่อง

หลังเสร็จธุระกับบริษัทในกลุ่มของวาโย อินจึงมีเวลาว่าง เธอแวะมาหาเพื่อนรักที่คาเฟ่ที่เธอกับพีชหุ้นกันและมักจะมาคอยช่วยงานที่ร้านเมื่อว่างจากงาน

" เหมือนเดิมนะจ๊ะที่รัก "

อินเดินมาสั่งกาแฟที่หน้าเคาท์เตอร์ เป็นปกติที่อินมักจะชอบหยอกเพื่อนแบบนี้ จนบางทีคนที่ไม่รู้จักพวกเธอสองคนจริงๆต่างคิดว่าสองคนนี่เป็นกลุ่มเลสเบี้ยน

ด้านพีชหันมาเจอเพื่อนก็ยิ้ม

" อ้าวอิน เสร็จธุระแล้วเหรอ "

" อืม เรียบร้อย "

" เรียบร้อยแล้วยังไง สีหน้าดูไม่ค่อยดีใจเลย "

" เจอคนกวนประสาท เมื่อเช้าขับรถชน อยู่ดีดีก็เปลี่ยนเลนไฟเลี้ยวก็ไม่เปิด แถมต้องร่วมงานกันอีก "

พีชขมวดคิ้ว ก่อนจะถาม

" ใครเหรอ แล้วอินเป็นอะไรมากมั้ย "

" ไม่เป็นอะไรหรอก ดีที่เราขับมาไม่เร็ว ต้องเอารถไปซ่อมก่อนช่วงนี้คงต้องแว๊นซ์ไปทำงานชั่วคราว ซวยจริงๆเลย "

อินทำหน้าเซ็งสุดๆ

" ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว "

" วันนี้ว่างละ ไปดื่มกันมั้ย นานแล้วนะไม่ได้ท่องราตรีเลย ทำแต่งาน "

" หืม .. เอาสิ "

พีชพูดอย่างดีใจ เพราะเธอเองก็อยากปลดปล่อยเหมือนกัน

" งั้นไปรถพีชนะ "

" ได้สิ "

..................

ณ ผับใจกลางเมือง

" เรียกมามีไร "

ภูมิซึ่งปกติไม่ค่อยเที่ยวกลางคืน แต่วันนี้ลูกพี่ลูกน้องถึงกับโทรตาม แสดงว่ามันต้องมีเรื่งอะไรแน่ๆ เขาจึงยอมออกมา และก็เป็นไปตามคาด

" แม่บอกจะหาเมียให้อ่ะพี่ภูมิ "

" ก็ดีแล้วนี่ จะได้เลิกลอยไปลอยมาซักที "

" โห พูดเหมือนแม่ผมเลย นี่เรียกมาปรึกษานะ ไม่ได้เรียกมาซ้ำเติม "

ในขณะที่ลูกพี่ลูกน้องกำลังคุยกัน ก็ปรากฎร่างของสองผัวเมียที่ไบร์ทเรียกมา แพรวกับจิน

" ไงไบร์ท "

จินทัก เรียกมามีไร

" นี่มึงเรียกมาหมดตระกูลยัง "

ภูมิถาม

" ยัง ขาดพ่อกับแม่ "

ไบร์ทตอบ ไม่วายประชด

" แล้วเธอมาทำไม ฉันเรียกไอ้จินมา เธอมาทำไม "

" ผัวอยู่ไหน เมียก็อยู่นั่นแหละ "

เธอเชิดหน้าตอบ

" เธอเป็นคนที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่อยากมีเมีย "

ไบร์ทพูดสีหน้าบึ้งตึงสุด

" ทำไมยะ มีเมียแล้วมันเป็นยังไง "

แพรวไม่เข้าใจ

" ยอดยี้งี่เง่า จะตามอะไรนักหนา ไอ้จินไม่อึดอัดมั่งไง "

" นี่ อย่ามายุแยงตะแคงรั่ว การมีเมียไม่ใช่ติดคุก "

" ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง "

" นี่..... "

" พอๆๆ ที่รักนั่งก่อนครับ "

จินรีบห้ามเพราะดูแล้วมันจะยืดเยื้อไม่จบง่ายๆ

" กูเป็นคนพาแพรวออกมาเอง แพรวไม่ได้ตาม แต่กูอยากให้มาเพราะแพรวไม่ค่อยได้เที่ยวกูเลยอยากให้แพรวมาเปิดหูเปิดตาบ้าง ไอ้ไบร์ท การมีเมียเนี่ยมันอยู่ที่ความเข้าใจทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่การกักขังหน่วงเหนี่ยวจนไปไหนไม่ได้ แต่คือการดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน มึงไม่เคยรักใครมึงอาจไม่เข้าใจ วันนึงถ้ามึงรู้จักการรักใครซักคนมึงจะเข้าใจ เผลอๆ มึงนั่นแหละ จะเป็นฝ่ายตามติดเค้าซะเอง "

ไบร์ทฟัง แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจ

" พูดได้ดี "

ภูมิเห็นด้วย

ไบร์ททำหน้าครุ่นคิด สายตาสอดส่อง เหมือนจะพยายามเข้าใจ แต่ก็ยาก

' ใช่ เพื่อนเขาทุกคนก็ติดเมียกันทุกคน ขนาดไอ้แดนที่ว่าเจ้าชู้นักหนามันยังหยุดได้เลย แต่ทำไมถึงหยุดได้ล่ะ '

ไบร์ทก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

" มึงคงยังไม่เจอคนที่ใช่ ถ้ามึงเจอคนที่ใช่ กูชื่อว่ามึงจะเข้าใจ "

ภูมิพูด แหนะ ยังกะรู้ความคิดเขาเลยนะ

" กูไปห้องน้ำก่อนนะ "

ภูมิเดินไปห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังผับ เมื่อทำธุระเสร็จจึงเดินออกมา ขณะกำลังเดินออกมา ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง ท่าทางเมามายแต่พอมีสติ

" อุ๊ย!! ทด ทด โทดค่าาาาา "

เธอล้มลงไปนั่งกับพื้น แต่ยังขอโทษ

" เป็นอะไรมั้ยครับ "

พีชมองผู้ชายตรงหน้าก่อนจะยิ้มออกมา

" หูววววว หล่อจางงงงง "

ภูมิพยุงร่างเล็กขึ้น แต่เมื่อกำลังพยุงขึ้นมาหญิงสาวกลับอ้วกใส่เขา

" อ้วกกกก !! "

" เฮ้ยย !! หืมมม "

กลิ่นอ้วกทำให้ภูมิเบือนหน้าหนี แต่ท่าทางคนตรงหน้าเหมือนจะไม่มีสติ ภูมิสำรวจการแต่งตัว ดูเรียบร้อยไม่เหมือนผู้หญิงเที่ยวกลางคืน มากินเลี้ยงรึเปล่า แล้วโต๊ะเธออยู่ไหนก็ไม่รู้

" คุณ คุณ "

" หืม อารายยย "

" คุณมากับใคร แล้วโต๊ะคุณอยู่ไหน "

" อยู่นู่นนนนน "

ชี้ส่งเดช จะรู้มั้ยเนี่ย

" แล้วแฟนคุณล่ะ คุณมากับแฟนหรือมากับใคร "

" ช้านม่ายมีแฟน แฟนช้านมานชั่ว มันทิ้งช้านปายนานแล้ว "

" แล้วคุณมากับใคร "

" เพื่อนสุดที่ร้ากของช้าน "

" อยู่ไหนล่ะ "

แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะตอบคำถาม ไบร์ทก็เดินลงมาเข้าห้องน้ำพอดี

" พี่ภูมิ ถึงว่าหายไปนาน มาหิ้วสาวอยู่นี่เอง "

ไบร์ทอดแซวไม่ได้เลย

" หิ้วห่าไร คนเมา แม่งอ้วกใส่กู "

" พีช!!! "

อินที่เดินมาตามเพื่อน คิดว่าภูมิกำลังจะทำมิดีมิร้ายเพื่อนของเธอจึงรีบมาประคองก่อนจะผลักภูมิออกไป

" คุณจะทำอะไร "

ไบร์ทที่จำหญิงสาวได้ดี

" นี่เธอ "

" นี่คุณอีกแล้วเหรอเนี่ย มาหลอกอะไรเพื่อนฉันไอ้พวกชีกอ "

" นี่ พูดจาดีดีนะ เพื่อนเธอเมา ลูกพี่ลูกน้องฉันเค้ามาช่วย แถมยังอ้วกใส่เค้าอีก ไม่รู้จักบุญคุณยังจะมาปากดี "

" นายสิปากดี "

" เถียงคำไม่ตกฟาก น่าเอาปากปิดปาก "

" ไอ้โรคจิต "

" ไอ้ไบร์ท พอแล้ว ผมว่าคุณพาเพื่อนคุณกลับบ้านเถอะ สภาพแบบนี้ เดี๋ยวจะเจอพวกหื่นจริงๆ สถานที่ก็อันตรายอยู่แล้วด้วย "

อินมองภูมิอย่างพิจารณา

' ดูเขาก็เป็นคนดีนะ '

อินส่งสายตาไม่เป็นมิตรไปที่ไบร์ทก่อนจะพูด

" เจอคนแบบนี้มีแต่ซวยกับซวย "

" เธอหมายถึงใคร คิดว่าฉันเจอเธอแล้วโชคดีมากนักรึไง "

" ไปๆ ไอ้ไบร์ท "

ภูมิเห็นท่าเรื่องจะไม่จบง่ายๆจึงลากไบร์ทกลับไปที่โต๊ะ

จากนั้นอินจึงพยุงเพื่อนไปขึ้นรถ

" ยัยพีชเอ๊ย ดื่มนิดดื่มหน่อยคอพับ ไม่น่าชวนมาเลย "

บ่นยืดยาว ปกติพีชจะไม่ดื่ม ตั้งแต่ผิดหวังเรื่องแฟน ถ้ามีโอกาสพีชจะชวนมาแต่ห้ามให้ที่บ้านรู้ ดีที่ว่าพีชนอนที่ร้านได้ บางทีถ้าไม่ติดธุระที่บ้านอินก็จะไปนอนกับพีชที่ร้าน

ไบร์ทและภูมิกลับมานั่งที่ ไบร์ทหน้าตึงมากอารมณ์เสียสุดๆ ส่วนภูมิก็ส่งกลิ่นโชยตั้งแต่เปิดประตูเดินมาเลย ทำเอาแพรวต้องเอามืออุดจมูก

" พี่ภูมิไปทำอะไรมาเนี่ย "

" สุภาพบุรุษเจอสาวอ้วกใส่ แต่กลับโดนเพื่อนเค้าหาว่าหื่น เหอะ พี่เห็นแม่นั่นมั้ยล่ะ ปากดี "

ไบร์ทตอบแทน ก่อนจะหันไปถามลูกพี่ลูกน้องเขา

ภูมิไม่ตอบ แต่จินกับแพรวอดสงสัยไม่ได้

" ใครเหรอพี่ภูมิ "

" มีอะไรกันวะ "

" ไอ้ไบร์ทมันเจอคนที่ไม่ชอบหน้าแถมเพื่อนเค้าก็มาอ้วกใส่พี่ ซ้ำยังคิดว่าพี่เป็นพวกหื่นกามจะไปล่อลวงเพื่อนเค้าอีก "

" ผู้ชาย ? "

แพรวถาม

" ผู้หญิง "

ภูมิตอบ

" เนื้อคู่รึเปล่า "

อดที่จะคิดไม่ได้เนอะ ปกติเพลย์บอยชอบนักไม่ใช่เหรอผู้หญิงเนี่ย แต่นี่ถึงกับไม่บอกว่าไม่ชอบหน้า

" บ้าบอหยุดพูดไปเลยยัยแพรว ปากดีขนาดนี้ขาอ่อนก็อย่าหวังจะได้เห็น "

ไบร์ทพูดพร้อมทำท่าทางขยะแขยงเต็มที่

" เค้าไม่ได้เห็นแต่นายอยากเห็นของเค้ารึเปล่า "

" หึย ไม่มีทาง ผู้หญิงแบบนี้เหรอ "

หน้าตาไบร์ทบ่งบอกว่าเกลียดสุดละ

" ระวังน๊า เกลียดอะไรก็จะได้อย่างนั้นแหละ "

แพรวพูดสายตาล้อเลียน

" หึ เกลียดคือเกลียด จะเปลี่ยนมาชอบได้ยังไง "

ไบร์ทพูดชัดเจน สีหน้าไม่สบอารมณ์

" กูจะคอยดู "

จินพูด เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะปราบผู้ชายอย่างไบร์ทได้

" กลับกันดีกว่า เหม็นไม่ไหว "

" กลับก็ดีวันนี้หมดอารมณ์ "

ไบร์ทเรียกเด็กในร้านเครียร์โต๊ะ ก่อนจะลุกเดินออกไปกับลูกพี่ลูกน้องเขา

..............

เช้าที่สดใส

ภูมิตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำงานเดินลงมาทานอาหารเช้าตามปกติ

" อรุณสวัสครับคุณแม่ วันนี้มีอะไรทานบ้างครับ "

" เช้าๆอย่างนี้ ข้าวต้มกุ้งร้อนๆจ๊ะลูก "

" หือ หอมมมมม น่าทานมากครับคุณแม่ "

" เมื่อคืนกลับกี่ทุ่มล่ะ "

" น่าจะห้าทุ่มได้ครับ ถ้าไม่มีเรื่องคงยาวกว่านี้ "

" หืม มีเรื่องอะไร กับใคร "

" ไม่มีอะไรหรอกครับคุณแม่ ไอ้ไบร์ทไปเจอผู้หญิงที่ไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไหร ปะทะคารมกันนิดหน่อย "

" ใครปะทะใครเหรอ "

คุณภูวนัยพ่อของภูมิเดินลงมาได้ยินบทสนทนาก็อดที่จะถามไม่ได้

" ไม่มีอะไรหรอกครับคุณพ่อ เจ้าไบร์ทแค่ไปเจอคนไม่ชอบหน้าที่ผับเมื่อคืน "

" แล้วมีเรื่องมีราวกันรึเปล่า "

" ก็ลับฝีปากกันนิดหน่อยครับ ฝ่ายนั้นเป็นผู้หญิง "

" หืม ผู้หญิงเหรอ "

" ครับคุณพ่อ สวยด้วย "

" รึฟ้าจะส่งผู้หญิงคนนี้มาปราบไบร์ทกันนะ คุณสุอาจจะได้ลูกสะใภ้ก็คราวนี้แหละ "

ทั้งครอบครัวหัวเราะครืน

" ว่าแต่เค้า เราล่ะเมื่อไหร่จะแต่งงานใหม่ "

ภูมิไม่ตอบ เขายังไม่ลืมความเจ็บความเสียใจเมื่อครั้งที่ภรรยาของเขามีอะไรกับเพื่อนสนิท

ผู้เป็นแม่เข้าใจความรู้สึกของลูกชายดี คุณจิราภรจึงไม่อยากจะรวบรัดลูกชายมาก แต่อยากให้ลูกเปิดใจรับใครซักคนเข้ามา จะได้ไม่ต้องมานั่งทุกข์อย่างทุกวันนี้

" แม่มีลูกสาวเพื่อนอยากแนะนำให้ลูกรู้จัก สวยน่ารักเรียบร้อย น่าสงสารด้วย "

" น่าสงสารยังไงครับ "

ภูมิถามด้วยความอยากรู้

" แม่เค้าเล่าให้ฟังเค้าเคยมีแฟนช่วยกันทำงานเก็บเงินเตรียมจะแต่งงาน แต่ผู้ชายคนนั้นกลับหอบเงินที่ช่วยกันหามาหนีไปกับผู้หญิงอีกคน ร้องไห้อยู่หลายวัน "

ภูมิฟังแล้วก็รู้สึกเห็นใจ

" กว่าจะผ่านมาได้ก็หลายเดือน เค้าเลยหันไปทำในสิ่งที่เค้ารัก นั่นคือการทำขนมและเปิดร้านกาแฟด้วย ขนมในร้านเค้าทำเองหมดเลยนะ แม่เคยลองชิม อร่อยมาก แม่อยากให้ลูกลองคุยกันดูก่อนก็ได้นะลูก ไม่ถูกใจไม่ชอบแม่ก็ไม่เซ้าซี้ "

" แต่ผมยังไม่พร้อมนะครับคุณแม่ "

คุณจิราภรมองหน้าสามี ก่อนจะพูดกับลูกชาย

" 1 ปีแล้วนะลูก เปิดใจได้แล้ว ถ้าลูกมัวแต่ปิดตัวเองแบบนี้ เมื่อไหร่จะได้มีความสุขกับผู้หญิงดีดีล่ะลูก "

คำพูดของผู้เป็นแม่ทำให้นิ่งคิด ก่อนจะพูด

" ครับคุณแม่ผมจะลองดูก็ได้ครับ "

คุณจิราภรดีใจมาก

" งั้นวันอาทิตย์นี้แม่นัดเค้าเลยนะลูก "

" ครับ "

ภูมิคิดว่าแค่คุยคงไม่เสียหายอะไร แม่เขาก็ไม่ได้บังคับ แต่แค่อยากให้คุยดู ถ้าใช่ก็ใช่ ถ้าไม่ใช่ก็แค่ทางใครทางมัน

" งั้นเดี๋ยวแม่ไปโทรคุยกับทางนู้นก่อนนะลูก "

" ครับ "

คุณจิราภรจึงเดินเลี่ยงมาคุยโทรศัพท์ที่สวน

" ฮัลโหลรัต สำเร็จแล้วนะจ๊ะที่เราคุยกันไว้

( จริงเหรอ )

" วันอาทิตย์เจอกันนะ "

( จ๊ะๆ )

...........

ณ คาเฟ่อินพีช

พีชลงมาสายเพราะเมาค้าง แต่มีลูกน้องคอยช่วยอยู่ 2 คน

" สวัสดีค่ะพี่พีช "/" สวัสดีค่ะพี่พีช "

เสียงลูกน้องทักทายเจ้าของร้านเมื่อเห็นพีชเดินลงมา

" อืม ขอบใจนะ ขอโทษทีพี่ลงมาช้า "

" ความจริงนอนต่อก็ได้นะคะ พวกหนูดูร้านให้ได้ "

" ไม่เป็นไร ไปดูหน้าร้านเถอะ "

" ค่ะพี่พีช มีอะไรก็เรียกนะคะ "

ในระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ของพีชก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าใครโทรมาเธอกดรับทันที

" ค่ะแม่ "

( พีช วันอาทิตย์อยู่ร้านใช่มั้ย )

" อยู่ค่ะแม่ "

( แม่จะพาแขกไปเลี้ยงที่ร้าน จองโต๊ะไว้ให้แม่ด้วยนะ )

" แขก ... ? คงไม่ได้พาใครมาดูตัวพีชนะคะแม่ "

( ไม่มีๆ แค่พามาทานกาแฟกับขนมฝีมือลูกแค่นั้น เพราะแม่โปรโมทไว้เยอะ เค้าเลยอยากมาลองชิมน่ะจ๊ะ )

" ค่ะแม่ ได้ค่ะ "

ผู้เป็นแม่ไม่กล้าบอกว่าพาคนมาดูตัวลูกสาว เพราะไอ้ผู้ชายคนแรก พ่อแม่ก็หาให้นั่นแหละ ความที่พีชเป็นเด็กหัวอ่อนว่าง่ายเธอจึงลองคบกับผู้ชายคนนั้นตามที่พ่อแม่บอก มันดันมาหลอกให้ลูกสาวเขารักสุดท้ายดันหอบเงินหนีไปกับผู้หญิงคนอื่น ผู้เป็นพ่อและแม่จึงไม่กล้าบังคับลูกเรื่องนี้อีกเลย เธอจึงทำได้แต่แอบพาลูกเพื่อนมาโดยบอกว่าพามานั่งเล่นที่ร้าน

" พีช เรากลับบ้านก่อนนะ "

อินเดินลงมาจากชั้นบน เมื่อคืนเธอนอนกับเพื่อนเลยไม่ได้กลับบ้าน แต่คงต้องรีบกลับแล้วแหละ เพราะต้องไปดูพฤติกรรมของพ่อที่ตั้งแต่ทำใจเรื่องแม่ได้ ก็สนุกกับชีวิตซะเหลือเกิน ชอบแอบพาอีหนูไม่นอนโรงแรมบ่อยๆ

คุณอมรเทพ พ่อหม้ายลูกติด พ่อของอินทิรา เขามีลูก 2 คน คือ อิน และโอม แม่ของอินไม่ค่อยแข็งแรงเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจตั้งแต่อินอายุ 23 ปี ผู้เป็นพ่อเสียใจอยู่นานเมื่อเมียรักมาจากไป อินจึงต้องทำหน้าที่ดูแลพ่อที่เสียใจจนไม่เป็นอันทำอะไร สุดท้ายเมื่อเห็นว่าการคิดถึงคนตาย มันทำให้เขาอยู่เหมือนตายทั้งเป็น ทรมานนานเกินไปแล้ว คุณอมรเทพจึงเลือกที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีความสุขที่สุด ด้วยการทำทุกอย่างที่อยากทำ

ส่วนน้องชายที่มีอายุห่างกันถึง 15 ปี ตอนนี้โอมเรียนอยู่ ม.5 อินจึงเป็นเหมือนแม่คนที่สองของโอม หาเงินส่งน้องเรียน และยังทำทุกอย่างแทนผู้เป็นแม่

เพราะเหตุนี้มั้ง ถึงทำให้อินมีความรับผิดชอบค่อนข้างสูง เพราะต้องคอยดูแลทั้งพ่อและน้อง